ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 37

ยะไทฺดฺามสิ สะมิดโดฺ กนิร
บฺัสมะ-สาท คุรุเท รจุนะฺ

กยานากนิฮ สารวะ-คารมาณิ
บฺัสมะ-สาท คุรุเท ทะทฺาฺ

ยะทฺาฺ  -  ดังเช่น, เอดฺามสิฺ  -  ไม้ฟืน, สะมิดดฺะฮฺ  -  เผาไหม้, อักนิฮฺ  -  ไฟ, บฺัสมะ-สาทฺ  -  เถ้าถ่าน, คุรุเทฺ  -  เปลี่ยน, อารจุนะฺ  -  โอ้ อารจุนะ, กยานะ-อักนิฮฺ  -  ไฟแห่งความรู้, สารวะ- คารมาณิฺ  -  ผลกรรมจากกิจกรรมทางวัตถุทั้งหมด, บฺัสมะ-สาทฺ  -  เป็นเถ้าถ่าน, คุรุเทฺ  -  มันกลับกลาย, ทะทฺาฺ  -  ในทำนองเดียวกัน

คำแปลฺ

ดังเช่นเปลวไฟเปลี่ยนสภาพไม้ฟืนให้เป็นเถ้าถ่านได้ฉันใด  โอ้  อารจุนะ  ไฟแห่งความรู้ก็สามารถเผาผลาญผลกรรมทั้งมวลจากกิจกรรมทางวัตถุได้ฉันนั้น

คำอธิบายฺ

ความรู้อันสมบูรณ์แห่งตัวเราพร้อมทั้งองค์ภควาน  และความสัมพันธ์ของทั้งสองเปรียบเทียบได้กับไฟ  ณ  ที่นี้  ไฟไม่เพียงเผาผลาญผลกรรมจากกิจกรรมบาปทั้งมวล  แต่ยังเผาผลาญผลกรรมจากกิจกรรมบุญทั้งมวลด้วย  เผาผลาญทั้งหมดให้เป็นเถ้าถ่าน  มีผลกรรมอยู่หลายลักษณะ  เช่น  ผลกรรมที่กำลังก่ออยู่  ผลกรรมที่กำลังบังเกิดผล  ผลกรรมที่ได้รับเรียบร้อยแล้ว  และผลกรรมก่อนหน้านี้  แต่ความรู้สถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของสิ่งมีชีวิตเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นจุณ  เมื่อเรามีความรู้อันสมบูรณ์  ผลกรรมทั้งหมดทั้งตั้งแต่ก่อนหน้านี้และหลังจากนี้  จะถูกเผาผลาญจนหมดสิ้น  ในคัมภีร์พระเวท  (บริฮัด-อารัณยะคะ  อุพะนิชัดฺ  4.4.22)  กล่าวไว้ว่า  อุเบฺ  อุไฮไวชะ  เอเท  ทะระทิ  อัมริทะฮ  สาดํุ-อสาดํูนีฺ  “เราได้รับชัยชนะจากผลกรรมทั้งสอง  คือจากผลบุญและผลบาป“