ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 39

ชรัดดฺาวาล ลาบฺะเท กยานัม
ทัท-พะระฮ สัมยะเทนดริยะฮฺ

กยานัม ลับดฺวา พะราม ชานทิม
อชิเรณาดฺิกัชชฺะทิฺ

ชรัดดฺา-วานฺ  -  ผู้ที่มีความศรัทธา, ลาบฺะเทฺ  -  ได้รับ, กยานัมฺ  -  ความรู้, ทัท-พะระฮฺ  -  ยึดติดมากกับมัน, สัมยะทะฺ  -  ควบคุม, อินดริยะฮฺ  -  ประสาทสัมผัส, กยานัมฺ  -  ความรู้, ลับดฺวาฺ  -  ได้รับแล้ว, พะรามฺ  -  ทิพย์, ชานทิมฺ  -  ความสงบ, อชิเรณะฺ  -  เร็ว ๆ นี้, อดฺิกัชชฺะทิฺ  -  ได้รับ

คำแปลฺ

ผู้มีความศรัทธาที่อุทิศตนให้กับความรู้ทิพย์  และเป็นผู้ปรามประสาทสัมผัสของตนเองได้  มีสิทธิ์ที่จะได้รับความรู้เช่นนี้  และเมื่อได้รับความรู้นี้แล้วเขาจะบรรลุถึงความสงบสูงสุดทางจิตวิญญาณโดยเร็ว

คำอธิบายฺ

ผู้มีความศรัทธาอย่างแน่วแน่ในคริชณะสามารถได้รับความรู้นี้ในคริชณะจิตสำนึก  บุคคลที่ได้ชื่อว่ามีความศรัทธาคือผู้ที่คิดว่าความเชื่อว่าเพียงแต่ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก  เขาจะบรรลุถึงความสมบูรณ์สูงสุด  ความศรัทธานี้บรรลุได้ด้วยการปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้  และด้วยการสวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะคริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร/  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร  ซึ่งทำให้หัวใจเขาบริสุทธิ์จากความสกปรกทางวัตถุทั้งมวล  นอกเหนือไปจากนี้เขาควรควบคุมประสาทสัมผัส  บุคคลผู้มีความศรัทธาต่อคริชณะและควบคุมประสาทสัมผัสได้  สามารถบรรลุถึงความสมบูรณ์อย่างง่ายดายในความรู้แห่งคริชณะจิตสำนึกโดยไม่ล่าช้า