เมื่อเราปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกโดยสนองประสาทสัมผัสของคริชณะเพื่อให้พระองค์ทรงพอพระทัย  การปฏิบัติไม่ว่าด้วยส่วนไหน  เช่น  ร่างกาย  จิตใจ  ปัญญา  หรือแม้แต่ประสาทสัมผัสจะทำให้บริสุทธิ์จากมลทินทางวัตถุ  และจะไม่มีวิบากกรรมทางวัตถุใด  ๆ  ที่เป็นผลมาจากกิจกรรมของผู้มีคริชณะจิตสำนึก  ฉะนั้น  กิจกรรมบริสุทธิ์โดยทั่วไปเรียกว่า  สัด-อาชาระฺ  สามารถปฏิบัติได้โดยง่ายด้วยการปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก  ชรี  รูพะ  โกสวามี  ใน  บฺัคธิ-ระสามริทะ-สินดํฺุ  (1.2.187)  ได้อธิบายไว้ดังนี้

“บุคคลผู้ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก  (หรืออีกนัยหนึ่งรับใช้คริชณะ)  ด้วยร่างกาย  จิตใจปัญญา  และคำพูดเป็นผู้หลุดพ้นแม้อยู่ในโลกวัตถุ  ถึงแม้ท่านอาจปฏิบัติสิ่งที่เรียกว่ากิจกรรมทางวัตถุมากมาย”  แต่ไม่มีอหังการเพราะท่านไม่เชื่อว่าตัวท่านคือร่างวัตถุนี้หรือว่าตัวท่านเป็นเจ้าของร่างวัตถุ  รู้ดีว่าตัวท่านไม่ใช่ร่างกายนี้และร่างกายนี้ไม่ใช่เป็นของท่าน  ตัวท่านเองเป็นของคริชณะ  และร่างกายก็เช่นกันเป็นของคริชณะ  เมื่อนำทุกสิ่งทุกอย่างที่ผลิตโดย  ร่างกาย  จิตใจ  ปัญญา  คำพูด  ชีวิต  ทรัพย์สมบัติ  ฯลฯ  และอะไรก็แล้วแต่ที่ท่านอาจเป็นเจ้าของ  นำมารับใช้คริชณะ  เช่นนี้  ท่านจะประสานกับคริชณะทันทีโดยเป็นหนึ่งเดียวกับคริชณะ  และปราศจากอหังการที่จะนำท่านให้เชื่อว่าตัวท่านคือร่างกาย  ฯลฯ  นี่คือระดับสมบูรณ์แห่งคริชณะจิตสำนึก