ข้อแตกต่างระหว่างบุคคลในคริชณะจิตสำนึกและบุคคลในร่างกายจิตสำนึกคือ  คนหนึ่งยึดมั่นกับคริชณะและอีกคนหนึ่งยึดติดกับผลของกิจกรรมของตนเอง  บุคคลผู้ยึดมั่นต่อคริชณะและทำงานเพื่อพระองค์เท่านั้น  แน่นอนว่าเป็นผู้หลุดพ้นและจะไม่มีความวิตกกังวลกับผลงานของตนเอง  ใน  บฺากะวะธัมฺ  อธิบายว่าสาเหตุแห่งความวิตกกังวลกับผลของกิจกรรมเกิดจาการทำหน้าที่ในทัศนคติของสิ่งคู่  โดยไม่มีความรู้แห่งสัจธรรมที่สมบูรณ์  คริชณะทรงเป็นสัจธรรมที่สมบูรณ์สูงสุดองค์ภควาน  ในคริชณะจิตสำนึกไม่มีสิ่งคู่  ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่เป็นผลผลิตจากพลังงานของคริชณะ  และคริชณะทรงดีไปหมด  ฉะนั้น  กิจกรรมในคริชณะจิตสำนึกจึงอยู่ในระดับที่สมบูรณ์  เป็นทิพย์  และไม่มีผลทางวัตถุ  ผู้ปฏิบัติจึงเปี่ยมไปด้วยความสงบในคริชณะจิตสำนึก  แต่ผู้ที่ถูกพันธนาการอยู่ในการคำนวณผลกำไรเพื่อสนองประสาทสัมผัสไม่สามารถได้รับความสงบเช่นนี้  นี่คือความลับของคริชณะจิตสำนึก  ความรู้แจ้งที่ว่าไม่มีสิ่งอื่นใดมีอยู่นอกจากคริชณะคือฐานแห่งความสงบและความไม่กลัว