บุคคลที่ลืมคริชณะต้องสับสนอย่างแน่นอน  แต่บุคคลที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกจะไม่สับสนเลย  ได้กล่าวไว้ใน  ภควัต-คีตาฺ  ว่า  สารวัม  กยานะ-พละเวนะ,  กยานากนิฮ  สารวะ-คารมาณิฺ  และ  นะ  ฮิ  กยาเนนะ  สะดริชัมฺ  ความรู้เป็นที่น่าสรรเสริญอย่างยิ่งเสมอ  และความรู้นั้นคืออะไร?  ความรู้ที่สมบูรณ์ได้รับเมื่อเขาศิโรราบต่อ  คริชณะ  ดังที่ได้กล่าวไว้ในบทที่เจ็ด  โศลก  19  ว่า  บะฮูนาม  จันมะนาม  อันเท  กยานะวาน  มาม  พระ  พัดยะเทฺ  หลังจากที่ได้ผ่านมาหลายต่อหลายชาติ  เมื่อความรู้สมบูรณ์  เขาจะศิโรราบต่อคริชณะ  หรือเมื่อมาถึงคริชณะจิตสำนึกทุกสิ่งทุกอย่างจะเปิดเผยแก่เขา  เสมือนทุกสิ่งทุกอย่างเปิดเผยโดยพระอาทิตย์ในเวลากลางวัน  สิ่งมีชีวิตสับสนในหลาย  ๆ  ด้านตัวอย่างเช่นเมื่อคิดอย่างไม่มีพิธีรีตรองว่าตัวเขาเป็นภควาน  เขาได้ตกลงสู่หลุมพรางสุดท้ายแห่งอวิชชา  โดยแท้จริง  หากสิ่งมีชีวิตเป็นภควานแล้วจะสับสนด้วยอวิชชาได้อย่างไร?  องค์ภควาน  ทรงสับสนด้วยอวิชชาได้เช่นนั้นหรือ?  หากเป็นเช่นนั้นอวิชชาหรือซาตานก็ยิ่งใหญ่ไปกว่าภควาน  ความรู้ที่แท้จริงรับได้จากบุคคลผู้อยู่ในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  ฉะนั้น  เราต้องค้นหาพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้นี้  และภายใต้การแนะนำของท่านเราเรียนรู้ว่าคริชณะจิตสำนึกคืออะไร  เพราะคริชณะจิตสำนึกจะผลักดันอวิชชาทั้งหมดให้ออกไปอย่างแน่นอน  เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ผลักดันความมืดได้ฉันใด  แม้ว่าบุคคลอาจมีความรู้อย่างสมบูรณ์ว่าตัวเขาไม่ใช่ร่างกาย  แต่เป็นทิพย์เหนือร่างกายนี้  เขาอาจจะไม่สามารถแยกแยะระหว่างอนุวิญญาณและอภิวิญญาณได้  อย่างไรก็ดี  เขาสามารถรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้เป็นอย่างดีหากยินดีมาพึ่งพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้ที่มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  เขาสามารถรู้ถึงองค์ภควานและความสัมพันธ์ของเขากับพระองค์ได้เมื่อมาพบผู้แทนของพระองค์จริง  ๆ  ผู้แทนขององค์ภควาน  จะไม่อ้างตนเองว่าเป็นภควานแม้ว่าผู้คนจะให้ความเคารพบูชาท่านทุกอย่างเสมือนดังภควาน  เพราะว่าท่านมีความรู้แห่งองค์ภควาน  เราต้องเรียนรู้ถึงข้อแตกต่างระหว่างองค์ภค  วานและสิ่งมีชีวิต  ดังนั้น  องค์ชรีคริชณะตรัสไว้ในบทที่สอง  (2.12)  ว่า  สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นปัจเจกบุคคลและองค์ภควานก็ทรงเป็นปัจเจกบุคคลเช่นเดียวกัน  พวกเขาเป็นปัจเจกบุคคลในอดีต  เป็นปัจเจกบุคคลในปัจจุบัน  และจะยังคงเป็นปัจเจกบุคคลต่อไปในอนาคตแม้หลังจากหลุดพ้นแล้ว  ในเวลากลางคืนเราเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่ในความมืด  แต่ในเวลากลางวันเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเราจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างตามรูปพรรณอันแท้จริงของทุกสิ่งทุกอย่าง  รูปพรรณและความเป็นปัจเจกบุคคลในชีวิตทิพย์คือความรู้ที่แท้จริง