ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ ห้า

คารมะ-โยกะ
การปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก

โศลก 17

ทัด-บุดดฺะยัส ทัด-อาทมานัส
ทัน-นิชทฺาส ทัท-พะรายะณาฮฺ

กัชชฺันทิ อพุนาร-อาวริททิม
กยานะ-นิรดํูทะ-คัลมะชาฮฺ

ทัท-บุดดฺะยะฮฺ  -  ผู้ที่ปัญญาอยู่ในองค์ภควานเสมอ, ทัท-อาทมานะฮฺ  -  ผู้ที่จิตใจอยู่ในองค์ภควานเสมอ, ทัท-นิชทฺาฮฺ  -  ผู้ที่มีความศรัทธาอยู่ในองค์ภควานเท่านั้น, ทัท-พะรา ยะณาฮฺ  -  ผู้ที่รับเอาองค์ภควานเป็นที่พึ่งโดยสมบูรณ์, กัชชฺันทิฺ  -  ไป, อพุนาฮ-อาวริทิมฺ  -  สู่ความหลุดพ้น, กยานะฺ  -  ด้วยความรู้, นิรดํูทะฺ  -  ทำให้บริสุทธิ์, คัลมะชาฮฺ  -  ความแคลงใจ

คำแปลฺ

เมื่อปัญญา  จิตใจ  ศรัทธา  และที่พึ่งของเขาทั้งหมดตั้งมั่นอยู่ในองค์ภควาน  จากนั้นความสงสัยได้ถูกชะล้างไปจนหมดสิ้นด้วยความรู้ที่สมบูรณ์  เขาก็จะมุ่งหน้าไปสู่หนทางแห่งความหลุดพ้น

คำอธิบายฺ

สัจธรรมทิพย์สูงสุดคือองค์ชรีคริชณะ  ภควัต-คีตาฺ  ทั้งเล่มมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่การประกาศว่าคริชณะคือบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  นั่นคือวิสัยทัศน์ของวรรณกรรมพระเวททั้งหมด  พะระ-ทัททวะฺ  หมายถึงความจริงแท้ที่สูงสุด  ที่ผู้ทราบว่าองค์ภควานทรงเป็น  บระฮมัน.  พะระมาทมา.ฺ  และ  บฺะกะวานฺ  เข้าใจ  บฺะกะวานฺ  หรือบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าคือคำสุดท้ายแห่งความสมบูรณ์ที่แท้จริง  ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้  พระองค์ตรัสว่า  มัททะฮ  พะระทะรัม  นานยัท  คินชิด  อัสทิ  ดฺะนัน  จะยะฺ  คริชณะทรงเป็นผู้ค้ำจุน  บระฮมันฺ  ที่ไร้รูปลักษณ์ไว้เช่นเดียวกัน  บระฮมะโน  ฮิ  พระทิชทฺาฮัมฺ  ฉะนั้น  ในทุก  ๆ  ทางคริชณะทรงเป็นความจริงแท้ที่สูงสุด  ผู้ที่จิตใจ  ปัญญา  ความศรัทธา  และที่พึ่งอยู่  ในคริชณะเสมอ  หรืออีกนัยหนึ่ง  คือผู้ที่มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  ความเคลือบแคลงทั้งหมดได้ถูกชะล้างให้สะอาดอย่างไม่ต้องสงสัย  และสถิตในความรู้อันสมบูรณ์ในทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับความเป็นทิพย์  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกสามารถเข้าใจโดยตลอดว่ามีสิ่งคู่  (มีรูปพรรณและความเป็นปัจเจกบุคคลในขณะเดียวกัน)  ในคริชณะและเพียบพร้อมไปด้วยความรู้ทิพย์เช่นนี้  เขาสามารถเจริญก้าวหน้าด้วยความมั่นคงบนหนทางแห่งความหลุดพ้น