ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ ห้า

คารมะ-โยกะ
การปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก

โศลก 18

วิดยา-วินะยะ-สัมพันเน
บราฮมะเน กะวิ ฮัสทินิฺ

ชุนิ ไชวะ ชวะ-พาเค ชะ
พันดิทาฮ สะมะ-ดารชินะฮฺ

วิดยาฺ  -  ด้วยการศึกษา, วินะยะฺ  -  และความอ่อนโยน, สัมพันเนฺ  -  เพียบพร้อมด้วย, บราฮ- มะเนฺ  -  ในพราหมณ์, กะวิฺ  -  ในวัว, ฮัสทินิฺ -ในช้าง, ชุนิฺ -ในสุนัข, ชะฺ  -  และ, เอวะฺ  -  แน่นอน, ชวะ-พาเคฺ  -  ในผู้กินเนื้อสุนัข (คนชั้นต่ำ), ชะฺ  -  โดยลำดับ, พัณดิทาฮฺ  -  พวกที่มีสติปัญญา, สะมะ-ดารชินะฮฺ  -  ผู้เห็นด้วยสายตาที่เสมอภาค

คำแปลฺ

ด้วยผลจากความรู้ที่แท้จริง  นักปราชญ์ผู้ถ่อมตนมองเห็นพราหมณ์สุภาพผู้คงแก่เรียน  วัว  ช้าง  สุนัข  หรือคนกินสุนัข  (คนชั้นต่ำ)  ด้วยสายตาที่เสมอภาค

คำอธิบายฺ

บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกไม่แบ่งแยกระหว่างเผ่าพันธุ์หรือชั้นวรรณะพราหมณ์และคนชั้นต่ำอาจแตกต่างกันในมุมมองของสังคม  หรือสุนัข  วัว  และช้างอาจแตกต่างกันจากมุมมองของเผ่าพันธุ์  แต่ข้อแตกต่างของร่างกายเหล่านี้ไม่มีความหมายสำหรับมุมมองของนักปราชญ์ทิพย์  เป็นเช่นนี้ได้เนื่องจากความสัมพันธ์ที่มีต่อองค์ภควาน  เพราะว่าภาคอวตารอภิวิญญาณขององค์ภควานทรงประทับอยู่ภายในหัวใจของทุก  ๆ  ชีวิต  ความเข้าใจถึงองค์ภควานเช่นนี้คือสัจธรรม  เกี่ยวกับร่างกายในชั้นวรรณะหรือเผ่าพันธุ์ของชีวิตที่แตกต่างกัน  องค์ภควานทรงมีพระเมตตาเสมอภาคต่อทุก  ๆ  ชีวิต  เพราะว่าพระองค์ทรงปฏิบัติต่อทุกชีวิตเสมือนดังสหายของพระองค์  และยังทรงดำรงพระองค์เองเป็น  พะระมาทมาฺ  ไม่ว่าสถานภาพของสิ่งมีชีวิตจะเป็นเช่นไร  องค์ภควานในรูปของ  พะระมาทมาฺ  ทรงประทับอยู่ทั้งในคนชั้นต่ำและในพราหมณ์แม้ว่าร่างของพราหมณ์และร่างของคนชั้นต่ำจะไม่เหมือนกัน  ร่างกายเป็นผลผลิตทางวัตถุในระดับของธรรมชาติวัตถุที่แตกต่างกัน  แต่ดวงวิญญาณและอภิวิญญาณภายในร่างกายมีคุณสมบัติทิพย์เท่าเทียมกัน  คุณสมบัติของปัจเจกวิญญาณและอภิวิญญาณคล้ายคลึงกัน  อย่างไรก็ดี  คงมิได้ทำให้ปริมาณของทั้งสองเท่าเทียมกัน  เพราะว่าปัจเจกวิญญาณอาศัยอยู่ในเฉพาะร่างร่างหนึ่งเท่านั้น  ในขณะที่อภิวิญญาณทรงประทับอยู่ในทุก  ๆ  ร่าง  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกมีความรู้อย่างสมบูรณ์ในข้อนี้  ฉะนั้น  จึงเป็นนักปราชญ์ที่แท้จริงและมีวิศัยทัศน์ที่เสมอภาค  ลักษณะที่คล้ายคลึงกันของอนุวิญญาณและอภิวิญญาณคือทั้งคู่มีจิตสำนึกเป็นอมตะ  และมีความปลื้มปีติสุข  แต่ข้อแตกต่างคือปัจเจกวิญญาณมีจิตสำนึกภายในอาณาเขตของร่างกายที่จำกัด  ในขณะที่อภิวิญญาณทรงมีจิตสำนึกของร่างกายทั้งหมด  องค์อภิวิญญาณทรงประทับอยู่ในทุก  ๆ  ร่างกายโดยไม่มีการแบ่งแยก