ลักษณะอาการของผู้รู้แจ้งตนเองได้ให้ไว้  ณ  ที่นี้  ลักษณะอาการแรกคือเขาไม่อยู่ในความหลงผิดคิดว่าร่างกายนี้คือตัวจริงของเขา  รู้ดีว่าตัวเขาไม่ใช่ร่างกายนี้แต่เป็นละอองอณูของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  ฉะนั้น  จึงไม่รื่นเริงเมื่อได้รับบางสิ่งบางอย่าง  หรือไม่เสียใจเมื่อสูญเสียบางสิ่งบางอย่างที่สัมพันธ์กับร่างกาย  จิตใจที่มั่นคงเช่นนี้เรียกว่า  สทฺิระ-บุดดิฺฺ  หรือผู้มีปัญญาในตัว  ฉะนั้น  เขาจึงไม่สับสนด้วยความเข้าใจผิดว่าร่างกายอันหยาบนี้เป็นดวงวิญญาณของเขา  และเขาไม่ยอมรับว่าร่างกายนี้ถาวรจนปฏิเสธความมีอยู่ของดวงวิญญาณ  ความรู้นี้พัฒนาตัวเขามาถึงจุดที่รู้ศาสตร์แห่งสัจธรรมที่สมบูรณ์  เช่น  บระฮมัน.  พะระมาทมา.ฺ  และ  บฺะกะวานฺ  เขาจึงรู้สถานภาพพื้นฐานของตัวเองเป็นอย่างดี  โดยปราศจากความพยายามผิด  ๆ  ที่จะมาเป็นหนึ่งเดียวกับองค์ภควานในทุก  ๆ  ด้าน  เช่นนี้เรียกว่าความรู้แจ้ง  บระฮมันฺ  หรือความรู้แจ้งแห่งตนจิตสำนึกที่มั่นคงเช่นนี้เรียกว่าคริชณะจิตสำนึก