ชรี  ยามุนาชารยะ  สาวกผู้ยิ่งใหญ่ในคริชณะจิตสำนึกกล่าวว่า

“ตั้งแต่อาตมาปฏิบัติตนรับใช้ทิพย์แด่คริชณะ  ได้รู้แจ้งถึงความปลื้มปีติสุขใหม่  ๆ  ในพระองค์เสมอ  เมื่อใดที่อาตมาคิดถึงความสุขทางเพศสัมพันธ์  จะถ่มน้ำลายให้กับความคิดเช่นนั้น  และริมฝีปากจะเม้มแบบไม่ชอบ”  บุคคลใน  บระฮมะ-โยกะฺ  หรือคริชณะจิตสำนึกซึมซาบมากในการรับใช้ด้วยความรักต่อองค์ภควานจนตัวเองสูญเสียรสชาติแห่งความสุขทางประสาทสัมผัสวัตถุทั้งหมด  ความสุขสูงสุดทางวัตถุคือเพศสัมพันธ์โลกทั้งโลกเคลื่อนไหวไปภายใต้มนต์สะกดนี้  นักวัตถุนิยมไม่สามารถทำงานได้เลยหากขาดซึ่งแรงกระตุ้นจากเพศสัมพันธ์นี้  แต่บุคคลผู้ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกสามารถทำงานด้วยความกระปรี้กระเปร่ายิ่งขึ้นโดยปราศจากความสุขทางเพศสัมพันธ์  ซึ่งเขาพยายามหลีกเลี่ยง  นั่นคือรสชาติในความรู้แจ้งทิพย์  ความรู้แจ้งทิพย์และความสุขทางเพศสัมพันธ์ไปด้วยกันไม่ได้  บุคคลในคริชณะจิตสำนึกไม่หลงใหลต่อความสุขทางประสาทสัมผัสใด  ๆ  ทั้งสิ้น  เนื่องจากตัวเขาเป็นดวงวิญญาณผู้หลุดพ้นแล้ว