ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ ห้า

คารมะ-โยกะ
การปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก

โศลก 3

กเยยะฮ สะ นิทยะ-สันนยาสี
โย นะ ดเวชทิ นะ คางคชะทิฺ

นิรดวันดโว ฮิ มะฮา-บาโฮ
สุคฺัม บันดฺาท พระมุชยะเทฺ

กเยยะฮฺ  -  ควรรู้, สะฮฺ  -  เขา, นิทยะฺ  -  เสมอ, สันนยาสีฺ  -  ผู้สละทางโลก, ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, นะฺ  -  ไม่เคย, ดเวชทิฺ  -  เกลียดชัง, นะฺ  -  หรือไม่, คางคชะทิฺ  -  ปรารถนา, นิรดวันดวะฮฺ  -  เป็นอิสระจากมวลสิ่งคู่, ฮิฺ  -  แน่นอน, มะฮา-บาโฮฺ  -  โอ้ ยอดนักรบ, สุคัฺมฺ  -  มีความสุข, บันดฺาทฺ  -  จากพันธนาการ, พระมุชยะเทฺ  -  หลุดพ้นอย่างสมบูรณ์

คำแปลฺ

ผู้ที่ไม่รังเกียจกิจกรรมและไม่ปรารถนาผลตอบแทนจากกิจกรรมของตนเอง  ได้ชื่อว่าเป็นผู้เสียสละอยู่เสมอ  บุคคลเช่นนี้เป็นอิสระจากมวลสิ่งคู่  ข้ามพ้นจากพันธนาการทางวัตถุได้โดยง่ายดาย  และได้รับความหลุดพ้นอย่างสมบูรณ์  โอ้อารจุนะ  ยอดนักรบ

คำอธิบายฺ

บุคคลที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกเป็นผู้เสียสละอยู่เสมอ  เพราะไม่รู้สึกรังเกียจหรือต้องการผลตอบแทนจากการกระทำของตนเอง  ผู้เสียสละเช่นนี้อุทิศตนรับใช้ด้วยความรักทิพย์ต่อองค์ภควาน  มีวุฒิภาวะที่สมบูรณ์เพราะทราบดีถึงสถานภาพพื้นฐานของตนเองในความสัมพันธ์กับคริชณะ  ทราบเป็นอย่างดีว่าคริชณะทรงเป็นส่วนที่สมบูรณ์  และตนเองเป็นเพียงละอองอณูของพระองค์  ความรู้เช่นนี้สมบูรณ์เพราะว่าถูกต้องทั้งคุณภาพและปริมาณ  ทัศนคติที่มาเป็นหนึ่งเดียวกับคริชณะไม่ถูกต้อง  เพราะว่าละอองอณูจะมาเทียบเท่ากับส่วนที่สมบูรณ์บริบูรณ์สูงสุดไม่ได้  ความรู้ที่ว่าเป็นหนึ่งเดียวกันในคุณภาพแต่แตกต่างกันในปริมาณเป็นความรู้ทิพย์ที่ถูกต้อง  ซึ่งจะนำเราไปสู่ความสมบูรณ์ในตนเองโดยปราศจากสิ่งที่ปรารถนาหรือสิ่งที่ต้องเศร้าโศก  ภายในจิตใจปราศจากสิ่งคู่เพราะว่าอะไรก็แล้วแต่ที่ทำจะทำไปเพื่อคริชณะ  เนื่องจากเป็นอิสระจากระดับของสิ่งคู่ท่านจึงหลุดพ้นอยู่เสมอถึงแม้ว่าจะอยู่ในโลกวัตถุนี้