คารมะ-โยกะ
การปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก
โศลก 4
สางคฺยะ-โยโก พริทฺัก บาลาฮ
พระวะดันทิ นะ พัณดิทาฮฺ
เอคัม อพิ อาสทิฺทะฮ สัมยัก
อุบฺะโยร วินดะเท พฺะลัมฺ
สางคฺยะฺ - การศึกษาวิเคราะห์โลกวัตถุ, โยโกฺ - ทำงานด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้, พริทฺัคฺ - แตกต่าง, บาลาฮฺ - ผู้ด้อยปัญญา, พระวะดันทิฺ - พูด, นะฺ - ไม่เคย, พัณดิทาฮฺ - บัณฑิต, เอคัมฺ - ในหนึ่ง, อพิฺ - ถึงแม้, อาสทิฺทะฮฺ - สถิต, สัมยัคฺ - สมบูรณ์, อุบฺะโยฮฺ - ของทั้งสอง, วินดะเทฺ - ได้รับความสุข, พฺะลัมฺ - ผล
คำแปลฺ
คนโง่เท่านั้นที่พูดว่าการอุทิศตนเสียสละรับใช้ (คารมะ-โยกะ) แตกต่างจากการศึกษาวิเคราะห์โลกวัตถุ (สางคฺยะ) พวกบัณฑิตที่แท้จริงกล่าวว่าผู้ใดปฏิบัติตนดีหนึ่งในสองวิถีทางนี้จะบรรลุผลทั้งสอง
คำอธิบายฺ
จุดมุ่งหมายของการศึกษาวิเคราะห์โลกวัตถุก็เพื่อที่จะค้นหาว่ามีดวงวิญญาณดวงวิญญาณของโลกวัตถุคือพระวิชณุหรือองค์อภิวิญญาณ การอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควานนำมาซึ่งการรับใช้อภิวิญญาณ วิธีหนึ่งเป็นการค้นหารากของต้นไม้และอีกวิธีหนึ่งเป็นการรดน้ำที่รากของต้นไม้ นักศึกษาที่แท้จริงของปรัชญา สางคฺยะฺ ค้นพบรากของโลกวัตถุคือพระวิชณุ และด้วยความรู้ที่สมบูรณ์เขาจะปฏิบัติรับใช้องค์ภควานดังนั้น ในจุดสำคัญไม่มีข้อแตกต่างกันทั้งสองวิธี เพราะว่าจุดมุ่งหมายของทั้งสองเหมือนกันคือพระวิชณุ ผู้ที่ไม่รู้เป้าหมายสูงสุดกล่าวว่าจุดประสงค์ของ สางคฺยะฺ และ คารมะ- โยกะฺ ไม่เหมือนกัน แต่ผู้ที่เป็นบัณฑิตทราบว่าทั้งสองวิธีที่แตกต่างกันนี้มีจุดมุ่งหมายเหมือนกัน