บุคคลในคริชณะจิตสำนึกมีความเป็นอยู่ที่บริสุทธิ์  ฉะนั้น  ท่านไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับงานใด  ๆ  ที่ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยทั้งใกล้และไกลห้าประการคือ  ผู้กระทำ  งานสถานการณ์  ความพยายาม  และโชคลาภ  เป็นเช่นนี้เพราะว่าท่านปฏิบัติในการรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อคริชณะ  ถึงแม้ดูเหมือนว่าปฏิบัติด้วยร่างกายและประสาทสัมผัส  ท่านรู้สำนึกอยู่เสมอถึงสถานภาพอันแท้จริงในการปฏิบัติทิพย์  ในวัตถุจิตสำนึก  ประสาทสัมผัสปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง  แต่ในคริชณะจิตสำนึกประสาทสัมผัสปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัสของคริชณะให้ทรงพอพระทัย  ดังนั้น  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกจะเป็นอิสระอยู่เสมอถึงแม้จะดูเหมือนว่าตัวท่านปฏิบัติอยู่ในภารกิจของประสาทสัมผัส  กิจกรรมต่าง  ๆ  เช่น  การเห็นและได้ยินเป็นการปฏิบัติของประสาทสัมผัสเพื่อให้ได้ความรู้  ขณะที่การเคลื่อนไหว  การพูด  การขับถ่าย  ฯลฯ  เป็นการปฏิบัติของประสาทสัมผัสเพื่อทำงาน  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกไม่มีวันได้รับผลกระทบจากการปฏิบัติของประสาทสัมผัส  ท่านไม่สามารถปฏิบัติสิ่งใดนอกจากการรับใช้องค์ภควานเพราะทราบดีว่า  ตัวท่านเป็นผู้รับใช้นิรันดรของคริชณะ