ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 11-12

ชุโช เดเช พระทิชทฺาพยะ
สทิฺรัม อาสะนัม อาทมะนะฮฺ

นาทิ-อุชชฺริทัม นาทิ-นีชัม
ไชลาจินะ-คุโชททะรัมฺ
ทะไทรคากรัม มะนะฮ คริทวา
ยะทะ-ชิทเทนดริยะ-คริยะฮฺ

อุพะวิชยาสะเน ยุนจยาด
โยกัม อาทมะ-วิชุดดฺะเยฺ

ชุโชฺ  -  ในความถูกต้อง, เดเชฺ  -  แผ่นดิน, พระทิชทฺาพยะฺ  -  วาง, สทิฺรัมฺ  -  มั่นคง, อาสะนัมฺ  -  ที่นั่ง, อาทมะนะฮฺ  -  ตัวเขา, นะฺ  -  ไม่, อทิฺ  -  เกินไป, อุชชฺริทัมฺ  -  สูง, นะฺ  -  ไม่, อทิฺ  -  เกินไป, นีชัมฺ  -  ต่ำ, ไชละ-อจินะฺ  -  ผ้านุ่มและหนังกวาง, คุชะฺ  -  และหญ้าคุชะ, อุททะรัมฺ  -  คลุม, ทะทระฺ  -  ข้างบน, เอคะ-อกรัมฺ  -  ตั้งใจเป็นหนึ่ง, มะนะฮฺ  -  จิตใจ, คริทวาฺ  -  ทำ, ยะทะ-ชิท ทะฺ  -  ควบคุมจิตใจ, อินดริยะฺ  -  ประสาทสัมผัส, คริยะฮฺ  -  และกิจกรรม, อุพะวิชยะฺ  -  นั่ง, อาสะเนฺ  -  บนที่นั่ง, ยุนจยาทฺ  -  ควรปฏิบัติ, โยกัมฺ  -  ฝึกปฏิบัติโยคะ, อาทมะฺ  -  หัวใจ, วิชุด- ดฺะเยฺ  -  เพื่อให้บริสุทธิ์

คำแปลฺ

ในการฝึกปฏิบัติโยคะ  เขาควรไปสถานที่สันโดษและควรวางหญ้า  คุชะ  บนพื้นจากนั้นคลุมด้วยหนังกวางและผ้านุ่ม  ที่นั่งไม่ควรสูงหรือต่ำเกินไป  และควรสถิตในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์  จากนั้นโยคีควรนั่งบนที่นั่งนี้ด้วยความแน่วแน่มั่นคงฝึกปฏิบัติโยคะเพื่อให้หัวใจสะอาดบริสุทธิ์ด้วยการควบคุมจิตใจ  ประสาทสัมผัสและกิจกรรมของตนเอง  ตั้งมั่นจิตอยู่ที่จุดเดียว

คำอธิบายฺ

“สถานที่ศักดิ์สิทธิ์”หมายถึงสถานที่ที่ควรเคารพสักการะ  ในประเทศอินเดีย  โยคี  นักทิพย์นิยม  หรือสาวก  ทั้งหมดจะออกจากบ้านและไปพำนักอยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์  เช่น  พระยากะ  มะทํุรา  วรินดาวะนะ  ฮริชีเคชะฺ  และ  ฮารดวอร์ฺ  ในความสันโดษจะฝึกปฏิบัติโยคะ  ณ  สถานที่ที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์  เช่น  ยะมุนาและคงคาไหลผ่าน  แต่ส่วนใหญ่จะเป็นไปไม่ได้โดยเฉพาะชาวตะวันตก  สิ่งที่เรียกว่าสมาคมโยคะในเมืองใหญ่  ๆ  อาจประสบความสำเร็จในผลกำไรทางวัตถุ  แต่ว่าไม่เหมาะสมเลยในการฝึกปฏิบัติโยคะอย่างแท้จริง  ผู้ที่ควบคุมตนเองไม่ได้  และผู้ที่จิตใจไม่สงบไม่สามารถฝึกปฏิบัติสมาธิได้  ฉะนั้น  ใน  บริฮัน-  นาระดียะ  พุราณะฺ  ได้กล่าวไว้ว่าใน  คะลิ-ยุกะฺ  (ยุคปัจจุบัน  )  เมื่อคนทั่วไปมีอายุสั้น  เฉื่อยชาในความรู้ทิพย์  และถูกรบกวนจากความวิตกกังวลต่าง  ๆ  นานาอยู่เสมอ  วิธีที่ดีที่สุดในการรู้แจ้งทิพย์คือการสวดภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน

ฮะเรร นามะ ฮะเรร นามะ
ฮะเรร นาไมวะ เควะลัมฺ

คะโล นาสทิ เอวะ นาสทิ เอวะ
นาสทิ เอวะ กะทิร อันยะทฺาฺ

“ในยุคแห่งการทะเลาะวิวาทและมือถือสากปากถือศีลนี้  วิธีแห่งความหลุดพ้นคือการร้องเพลงสวดภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน  ไม่มีหนทางอื่นใด  ไม่มีหนทางอื่นใด  และไม่มีหนทางอื่นใด”