ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 15

ยุนจันน เอวัม สะดาทมานัม
โยกี นิยะทะ-มานะสะฮฺ

ชานทิม นิรวารณะ-พะระมาม
มัท-สัมสทฺาม อดิฺกัชชฺะทิฺ

ยุนจันฺ  -  ปฏิบัติ, เอวัมฺ  -  ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว, สะดาฺ  -  อยู่เสมอ, อาทมานัมฺ  -  ร่างกายจิตใจและวิญญาณ, โยกีฺ  -  นักทิพย์นิยมผู้มีฤทธิ์, นิยะทะ-มานะสะฮฺ  -  ด้วยจิตใจที่ประมาณได้, ชานทิมฺ  -  ความสงบ, นิวาณะ-พะระมามฺ  -  หยุดความเป็นอยู่ทางวัตถุ, มัท-สัมสทฺามฺ  -  ท้องฟ้าทิพย์ (อาณาจักรแห่งองค์ภควาน ), อดิฺกัชชฺะทิฺ  -  บรรลุ

คำแปลฺ

จากการฝึกปฏิบัติการควบคุมร่างกาย  จิตใจ  และกิจกรรมอยู่เสมอ  นักทิพย์นิยมผู้มีฤทธิ์สามารถประมาณจิตใจของตนเองได้  และบรรลุถึงอาณาจักรแห่งองค์ภควาน  (หรือพระตำหนักของคริชณะ  )  ด้วยการยุติความเป็นอยู่ทางวัตถุ

คำอธิบายฺ

จุดมุ่งหมายสูงสุดในการฝึกปฏิบัติโยคะได้อธิบายอย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้  การฝึกปฏิบัติโยคะมิใช่เพื่อบรรลุผลประโยชน์ทางวัตถุใด  ๆ  แต่เพื่อให้สามารถหยุดความเป็นอยู่ทางวัตถุทั้งปวง  ผู้ที่แสวงหาการพัฒนาสุขภาพหรือมุ่งหวังความสมบูรณ์ทางวัตถุไม่ใช่โยคี  ตาม  ภควัต-คีตาฺ  การหยุดความเป็นอยู่ทางวัตถุก็มิใช่การนำให้เข้าไปสู่“ความว่างเปล่า”  ซึ่งเป็นเพียงความเร้นลับเท่านั้น  ไม่มีความว่างเปล่า  ณ  ที่ใด  ภายในการสร้างขององค์ภควาน  แต่การหยุดความเป็นอยู่ทางวัตถุจะนำให้เข้าไปสู่ท้องฟ้าทิพย์พระตำหนักขององค์ภควาน  พระตำหนักขององค์ภควานได้อธิบายไว้อย่างชัดเจนใน  ภควัต-คีตาฺ  เช่นกันว่าเป็นสถานที่ที่ไม่จำเป็นต้องมีดวงอาทิตย์  ดวงจันทร์  หรือไฟฟ้าดาวเคราะห์ทั้งหลายในอาณาจักรทิพย์มีรัศมีในตัวเอง  เหมือนดวงอาทิตย์ในท้องฟ้าวัตถุ  อาณาจักรขององค์ภควานจะอยู่ทุกหนทุกแห่ง  แต่ท้องฟ้าทิพย์และดาวเคราะห์ที่นั่นเรียกว่า  พะรัม  ดฺามะฺ  หรือที่พำนักพักพิงที่สูงกว่า

โยคีผู้สำเร็จเข้าใจองค์ชรีคริชณะอย่างสมบูรณ์ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้โดยองค์ภควานเองว่า  (มัท-ชิททะฮ,  มัท-พะระฮ,  มัท-สทฺานัมฺ  )  เขาสามารถได้รับความสงบอย่างแท้จริงและในที่สุดสามารถบรรลุถึงพระตำหนักสูงสุดขององค์ภควาน  คริชณะโลคะฺ  มีนามว่า  โกโลคะ  วรินดาวะนะฺ  ใน  บระฮมะ-สัมฮิทาฺ  (5.37  )ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า  โกโลคะ  เอวะ  นิวะสะทิ  อคิฺลาทมะ-บํูทะฮฺ  ถึงแม้ว่าองค์ภควานทรงประทับอยู่ที่พระตำหนัก  โกโลคะฺ  ของพระองค์อยู่เสมอ  แต่พระองค์ทรงเป็น  บระฮมันฺที่แผ่กระจายไปทั่ว  และทรงเป็น  พะระมาทมาฺ  ผู้ทรงประทับอยู่ในทุกร่างเช่นกันด้วยพลังงานทิพย์ที่สูงกว่าของพระองค์  ไม่มีใครสามารถบรรลุถึงท้องฟ้าทิพย์  (ไวคุณธฺะฺ)หรือเข้าไปในพระตำหนักอมตะของพระองค์  (โกโลคะ  วรินดาวะนะฺ)  ได้  โดยปราศจากความเข้าใจคริชณะและอวตารในรูปวิชณุของพระองค์อย่างถูกต้อง  ฉะนั้น  บุคคลผู้ทำงานในคริชณะจิตสำนึกจึงเป็นโยคีที่สมบูรณ์  เพราะว่าจิตใจของเขาซึบซาบอยู่ในกิจกรรมของคริชณะเสมอ  (สะ  ไว  มะนะฮ  คริชณะ-พะดาระวินดะโยฮฺ  )  ในคัมภีร์พระเวท(ชเวทาชวะทะระ  อุพะนิชัดฺ  3.8  )  เราได้เรียนรู้เช่นกันว่า  ทัม  เอวะ  วิดิทวาทิ  มริทยุม  เอทิฺ“เขาสามารถข้ามพ้นวิถีแห่งการเกิดและการตายด้วยการเข้าใจบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  คริชณะ  เท่านั้น”  หรืออีกนัยหนึ่ง  ความสมบูรณ์ของระบบโยคะคือบรรลุถึงเสรีภาพจากความเป็นอยู่ทางวัตถุ  ไม่ใช่มายากล  หรือการแสดงท่ากายกรรมเพื่อหลอกลวงประชาชนผู้พาซื่อ