กิจกรรมของโยคีแตกต่างจากบุคคลธรรมดาทั่วไปด้วยลักษณะที่หยุดจากความต้องการทางวัตถุทั้งปวงซึ่งมีเพศสัมพันธ์เป็นตัวนำ  โยคีผู้สมบูรณ์มีระเบียบวินัยอย่างดีในกิจกรรมของจิตใจที่ทำให้ตัวเขาไม่ถูกรบกวนจากความต้องการทางวัตถุใด  ๆทั้งสิ้น  ระดับอันสมบูรณ์เช่นนี้บุคคลในคริชณะจิตสำนึกบรรลุได้โดยปริยาย  ดังที่ได้กล่าวไว้ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  (9.4.18-20  )

“พระราชา  อัมบะรีชะ  ครั้งแรกทรงใช้พระจิตของพระองค์ตั้งอยู่ที่พระบาทรูปดอกบัวขององค์ชรีคริชณะ  จากนั้นทรงใช้พระดำรัสอธิบายคุณสมบัติทิพย์ของคริชณะพระหัตถ์ทำความสะอาดวัดของคริชณะ  พระกรรณสดับฟังกิจกรรมของคริชณะพระเนตรมองรูปลักษณ์ทิพย์ของคริชณะ  พระวรกายสัมผัสร่างกายของสาวก  ทรงใช้ประสาทสัมผัสดมกลิ่นหอมจากดอกบัวที่ถวายให้คริชณะ  พระชิวหาลิ้มรสใบทุละสีที่ถวายแด่พระบาทรูปดอกบัวของคริชณะ  พระบาทเสด็จไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์และวัดของคริชณะ  พระเศียรถวายความเคารพแด่คริชณะ  และพระราชดำริปฏิบัติพระภารกิจของคริชณะ  กิจกรรมทิพย์ทั้งหลายเหล่านี้  เหมาะสมสำหรับสาวกผู้บริสุทธิ์”

ระดับทิพย์นี้ผู้ปฏิบัติตามวิถีทางที่ไร้รูปลักษณ์ไม่สามารถแสดงออกให้เห็นเป็นรูปธรรมได้  แต่เป็นสิ่งที่ง่ายและปฏิบัติได้สำหรับบุคคลในคริชณะจิตสำนึก  ดังปรากฎการณ์ที่กล่าวไว้ข้างต้นที่  มะฮาราจะ  อัมบะรีชะ  ทรงปฏิบัติ  นอกจากจิตจะตั้งมั่นอยู่ที่พระบาทรูปดอกบัวขององค์ภควานด้วยการระลึกถึงพระองค์อยู่เสมอ  การปฏิบัติทิพย์เช่นนี้จะเป็นไปไม่ได้  ฉะนั้น  ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควาน  กิจกรรมที่ได้กล่าวไว้เหล่านี้เรียกว่า  อารชะนะฺ  หรือการใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดไปในการรับใช้พระองค์ประสาทสัมผัสและจิตใจจำเป็นต้องทำงาน  การทำเป็นละเลยไม่สนใจไม่ให้มันทำงานเป็นไปไม่ได้  ฉะนั้น  สำหรับประชาชนทั่วไปโดยเฉพาะบุคคลที่ไม่อยู่ในระดับสละโลกวัตถุการใช้ประสาทสัมผัสและจิตใจปฏิบัติรับใช้ทิพย์ดังที่ได้อธิบายแล้วข้างต้นจึงเป็นวิธีที่สมบูรณ์ในการบรรลุถึงวิถีทิพย์  ซึ่งเรียกว่า  ยุคทะฺ  ใน  ภควัต-คีตาฺ