สันนยาสะ-โยกะฺ  หรือ  บัฺคธิฺ  ที่แท้จริงหมายความว่าเขาควรรู้สถานภาพพื้นฐานของตนในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตและควรปฏิบัติตามนั้น  สิ่งมีชีวิตไม่มีบุคลิกอิสระที่แยกออกไป  แต่เป็นพลังงานพรมแดนขององค์ภควาน  เมื่อถูกกักขังโดยพลังงานวัตถุเขาจึงอยู่ในสภาวะวัตถุ  และเมื่อมีคริชณะจิตสำนึกหรือตระหนักถึงพลังงานทิพย์ตอนนั้นเขาอยู่ในระดับธรรมชาติที่แท้จริงของชีวิต  ฉะนั้น  เมื่อมีความรู้ที่สมบูรณ์  เขาจะหยุดสนองประสาทสัมผัสวัตถุทั้งหมดหรือสละกิจกรรมเพื่อสนองประสาทสัมผัสทั้งปวง  เช่นนี้  โยคีผู้ควบคุมประสาทสัมผัสจากการยึดติดทางวัตถุปฏิบัติกัน  แต่บุคคลในคริชณะจิตสำนึกไม่มีโอกาสที่จะใช้ประสาทสัมผัสของตนไปในสิ่งอื่นใดที่ไม่ใช่จุดมุ่งหมายของคริชณะ  ดังนั้น  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกเป็นทั้ง  สันนยาสีฺ  และโยคีในเวลาเดียวกัน  จุดมุ่งหมายของความรู้และการควบคุมประสาทสัมผัสดังที่ได้อธิบายในวิธีการ  กยานะฺ  และ  โยคะก็บรรลุถึงได้โดยปริยายในคริชณะจิตสำนึกฺ  หากผู้ใดไม่สามารถยกเลิกกิจกรรมแห่งธรรมชาติความเห็นแก่ตัวของตนเอง  กยานะฺ  และ  โยคะฺ  ก็ไม่มีประโยชน์อันใด  จุดมุ่งหมายที่แท้จริงคือเพื่อให้สิ่งมีชีวิตยกเลิกความพึงพอใจที่เห็นแก่ตัวทั้งหมดและเตรียมตัวเพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกไม่มีความปรารถนาเพื่อความสุขส่วนตัวใด  ๆ  ทั้งสิ้น  เขาปฏิบัติตนเพื่อความสุขขององค์ภควานอยู่เสมอ  ฉะนั้นผู้ที่ไม่มีข้อมูลขององค์ภควานจำต้องปฏิบัติเพื่อความพึงพอใจของตนเองเพราะว่าไม่มีผู้ใดสามารถยืนหยัดอยู่ในระดับที่ไร้กิจกรรมได้  จุดมุ่งหมายทั้งหมดบรรลุได้โดยสมบูรณ์ด้วยการปฏิบัติคริชณะจิตสำนึก