ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 27

พระชานทะ-มะนะสัม ฮิ เอนัม
โยกินัม สุคัฺม อุททะมัมฺ

อุไพทิ ชานทะ-ระจะสัม
บระฮมะ-บํูทัม อคัลมะชัมฺ

พระชานทะฺ  -  สงบ, ตั้งมั่นอยู่ที่พระบาทรูปดอกบัวของคริชณะ, มะนะสัมฺ  -  จิตใจของเขา, ฮิฺ  -  แน่นอน, เอนัมฺ  -  นี้, โยกินัมฺ  -  โยคี, สุคัฺมฺ  -  ความสุข, อุททะมัมฺ  -  สูงสุด, อุไพทิฺ  -  ได้รับ, ชานทะ-ระจะสัมฺ  -  ตัณหาสงบลง, บระฮมะ-บํูทัมฺ  -  หลุดพ้นด้วยการแสดงตัวกับสัจธรรม, อคัลมะชัมฺ  -  เป็นอิสระจากวิบากกรรมในอดีตทั้งมวล

คำแปลฺ

โยคีผู้มีจิตใจตั้งมั่นอยู่ที่ข้าบรรลุถึงความสมบูรณ์สูงสุดแห่งความสุขทิพย์อย่างแท้จริง  เขาอยู่เหนือระดับตัณหา  รู้แจ้งคุณสมบัติอันแท้จริงของตนเองกับองค์ภควาน  ดังนั้น  จึงเป็นอิสระจากผลกรรมในอดีตทั้งปวง

คำอธิบายฺ

บระฮมะ-บํูทะฺ  คือระดับที่เป็นอิสระจากมลทินทางวัตถุและสถิตในการรับใช้ทิพย์แด่องค์ภควาน  มัด-บัฺคทิม  ละบฺะเท  พะรามฺ  (ภควัต-คีตาฺ  18.54  )  เขาไม่สามารถดำรงรักษาอยู่ในคุณสมบัติของ  บระฮมันฺ  สัจธรรมที่สมบูรณ์ได้  จนกว่าจิตใจจะตั้งมั่นอยู่ที่พระบาทรูปดอกบัวขององค์ภควาน  สะ  ไว  มะนะฮ  คริชณะ-พะดาระวินดะโยฮฺ  ปฏิบัติอยู่ในการรับใช้ด้วยความรักทิพย์แด่องค์ภควาน  หรือการดำรงรักษาอยู่ในคริชณะจิตสำนึก  คือการได้รับเสรีภาพความหลุดพ้นจากระดับตัณหาและมลทินทางวัตถุทั้งปวงอย่างแท้จริง