ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 28

ยุนจันน เอวัม สะดาทมานัม
โยกี วิกะทะ-คัลมะชะฮฺ

สุเคฺนะ บระฮมะ-สัมสพารชัม
อัทยันทัม สุคัฺม อัชนุเทฺ

ยุนจันฺ  -  ปฏิบัติฝึกฝนโยคะ, เอวัมฺ  -  ดังนั้น, สะดาฺ  -  เสมอ, อาทมานัมฺ  -  ตัวเขา, โยกีฺ  -  ผู้ที่สัมผัสอยู่กับองค์ภควาน, วิกะทะฺ  -  เป็นอิสระจาก, คัลมะชะฮฺ  -  มลทินทางวัตถุทั้งมวล, สุเคฺนะฺ  -  ในความสุขทิพย์, บระฮมะ-สัมสพารชัมฺ  -  สัมผัสกับองค์ภควานอยู่เสมอ, อัทยันทัมฺ  -  สูงสุด, สุคัฺมฺ  -  ความสุข, อัชนุเทฺ  -  ได้รับ

คำแปลฺ

ดังนั้น  โยคีผู้ควบคุมตนเองได้  ปฏิบัติตนฝึกฝนอยู่ในโยคะเสมอ  เป็นอิสรเสรีจากมลทินทางวัตถุทั้งปวง  และบรรลุระดับสูงสุดแห่งความสุขที่สมบูรณ์  ในการรับใช้องค์ภควานด้วยความรักทิพย์

คำอธิบายฺ

การรู้แจ้งตนเองหมายถึงรู้สถานภาพพื้นฐานของตนในความสัมพันธ์กับองค์ภควาน  ปัจเจกวิญญาณเป็นละอองอณูขององค์ภควาน  และสถานภาพของตนคือการถวายการรับใช้ทิพย์แด่พระองค์  การเชื่อมสัมพันธ์ทิพย์กับองค์ภควานนี้เรียกว่า  บระฮมะ-สัมสพารชะฺ