ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 3

อารุรุคโชร มุเนร โยกัม
คารมะ คาระณัม อุชยะเทฺ

โยการูดัฺสยะ ทัสไยวะ
ชะมะฮ คาระณัม อุชยะเทฺ

อารุรุคโชฮฺ  -  ผู้ที่เพิ่งเริ่มโยคะ, มุเนฮฺ  -  ของนักปราชญ์, โยกัมฺ  -  ระบบโยคะแปดระดับ, คารมะฺ  -  งาน, คาระณัมฺ  -  วิถีทาง, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่า, โยกะฺ  -  โยคะแปดระดับ, อารูดัฺสยะฺ  -  ของผู้ได้รับแล้ว, ทัสยะฺ  -  ของเขา, เอวะฺ  -  แน่นอน, ชะมะฮฺ  -  หยุดกิจกรรมทางวัตถุทั้งหมด, คาระณัมฺ  -  วิถีทาง, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่า

คำแปลฺ

สำหรับผู้เริ่มต้นในระบบโยคะแปดระดับ  กล่าวไว้ว่าการทำงานคือวิถีทาง  และสำหรับผู้ที่พัฒนาในโยคะแล้ว  กล่าวไว้ว่าการหยุดกิจกรรมทางวัตถุทั้งหมดคือวิถีทาง

คำอธิบายฺ

วิธีการเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างตัวเรากับองค์ภควานเรียกว่าโยคะ  อาจเปรียบเทียบได้กับขั้นบันไดเพื่อบรรลุถึงความรู้แจ้งทิพย์สูงสุด  ขั้นบันไดนี้เริ่มต้นจากสภาวะวัตถุต่ำสุดของสิ่งมีชีวิต  และสูงขึ้นไปจนถึงความรู้แจ้งแห่งตนอย่างสมบูรณ์ในชีวิตทิพย์ที่บริสุทธิ์  ตามระดับแห่งความเจริญก้าวหน้า  ส่วนต่าง  ๆ  ของขั้นบันไดมีชื่อเรียกต่างกัน  แต่รวมกันทั้งหมดเป็นขั้นบันไดที่สมบูรณ์เรียกว่าโยคะ  และอาจแบ่งออกเป็นสามส่วนคือ  กยานะ-โยกะฺ,  ดฺยานะ-โยกะ.ฺ  และ  ภักดี-โยคะฺ  ขั้นแรกของบันไดเรียกว่าระดับ  โยการุรุคชฺุ  และขั้นสูงสุดเรียกว่า  โยการูดฺะฺ

เกี่ยวกับระบบโยคะแปดระดับ  เป็นการพยายามขั้นต้นเพื่อเข้าไปสู่สมาธิด้วยหลักธรรมแห่งชีวิตและฝึกปฏิบัติท่านั่งต่าง  ๆ  (ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการบริหารร่างกาย)ถือว่าเป็นกิจกรรมทางวัตถุเพื่อหวังผล  กิจกรรมเช่นนี้ทั้งหมดจะนำให้บรรลุความสมดุลทางจิตใจอย่างสมบูรณ์เพื่อควบคุมประสาทสัมผัส  เมื่อประสบความสำเร็จในการฝึกสมาธิ  เขาจะหยุดกิจกรรมทั้งหมดที่รบกวนจิตใจ

อย่างไรก็ดี  บุคคลในคริชณะจิตสำนึกสถิตในระดับสมาธิตั้งแต่ตอนเริ่มต้นเนื่องจากเขาระลึกถึงคริชณะเสมอ  และปฏิบัติรับใช้คริชณะอยู่ตลอดเวลาซึ่งพิจารณาว่าหยุดกิจกรรมทางวัตถุทั้งหมดโดยปริยาย