ดฺยานะ-โยกะ
โศลก 32
อาทโมพัมเยนะ สารวะทระ
สะมัม พัชยะทิ โย ่รจุนะฺ
สุคัฺม วา ยะดิ วา ดุฮคัฺม
สะ โยกี พะระโม มะทะฮฺ
อาทมะฺ - ด้วยตัวเขา, โอพัมเยนะฺ - ด้วยการเปรียบเทียบ, สารวะทระฺ - ทุกหนทุกแห่ง, สะมัมฺ - เท่าเทียมกัน, พัชยะทิฺ - เห็น, ยะฮฺ - เขาผู้ซึ่ง, อารจุนะฺ - โอ้ อารจุนะ, สุคัฺมฺ - ความสุข, วาฺ - หรือ, ยะดิฺ - ถ้า, วาฺ - หรือ, ดุฮคัฺมฺ - ความทุกข์, สะฮฺ - เช่นนี้, โยกีฺ - นักทิพย์นิยม, พะระมะฮฺ - สมบูรณ์, มะทะฮฺ - พิจารณา
คำแปลฺ
จากการเปรียบเทียบกับตัวเขาเอง โยคีผู้สมบูรณ์เห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหลายด้วยความเสมอภาคอย่างแท้จริง ทั้งในขณะที่พวกเขามีความสุขและในขณะที่มีความทุกข์ โอ้ อารจุนะ
คำอธิบายฺ
ผู้มีคริชณะจิตสำนึกเป็นโยคีที่สมบูรณ์ เขารู้ถึงความสุขและความทุกข์ของทุก ๆ คนโดยอาศัยประสบการณ์ส่วนตัว สาเหตุแห่งความทุกข์ของสิ่งมีชีวิตคือการลืมความสัมพันธ์ของตนเองกับองค์ภควาน และสาเหตุแห่งความสุขคือรู้ว่าองค์ชรีคริชณะทรงเป็นผู้มีความสุขเกษมสำราญสูงสุดในกิจกรรมทั้งหลายของมนุษย์ คริชณะทรงเป็นเจ้าของแผ่นดินและดาวเคราะห์ทั้งหมด และคริชณะทรงเป็นเพื่อนผู้มีความจริงใจที่สุดของมวลชีวิต โยคีที่สมบูรณ์รู้ว่าสิ่งมีชีวิตผู้อยู่ในสภาวะของระดับแห่งธรรมชาติวัตถุอยู่ภายใต้อำนาจของความทุกข์ทางวัตถุสามคำรบ อันเนื่องมาจากการลืมความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับคริชณะ เนื่องจากผู้ที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกมีความสุข จึงพยายามแจกจ่ายความรู้แห่งคริชณะนี้ไปทั่วทุกหนทุกแห่ง เพราะว่าโยคีที่สมบูรณ์พยายามประกาศความสำคัญในการมาเป็นคริชณะจิตสำนึก จึงเป็นคนใจบุญที่ดีที่สุดในโลกและเป็นคนรับใช้ที่น่ารักที่สุดขององค์ภควาน นะ ชะ ทัสมาน มะนุชเยชุ คัชชิน เม พริยะ-คริททะมะฮฺ (ภค.18.69 ) อีกนัยหนึ่ง สาวกของพระองค์มุ่งบำรุงสุขแด่มวลชีวิตอยู่เสมอ ด้วยเหตุนี้จึงเป็นมิตรแท้ของทุก ๆ คน เขาเป็นโยคีที่ดีที่สุดเพราะว่าไม่ปรารถนาความสมบูรณ์ในโยคะเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว แต่พยายามเพื่อคนอื่นด้วยเขาไม่อิจฉาเพื่อนสิ่งมีชีวิตด้วยกัน นี่คือข้อแตกต่างระหว่างสาวกผู้บริสุทธิ์ขององค์ภควานและโยคีผู้สนใจเพียงแต่ความเจริญก้าวหน้าของตนเองเท่านั้น โยคีผู้ที่ถอนตัวไปอยู่อย่างสันโดษเพื่อทำสมาธิโดยสมบูรณ์ อาจไม่สมบูรณ์บริบูรณ์เท่าสาวกผู้พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้ทุก ๆ คนมีคริชณะจิตสำนึก