ดฺยานะ-โยกะ
โศลก 36
อสัมยะทาทมะนา โยโก
ดุชพราพะ อิทิ เม มะทิฮฺ
วัชยาทมะนา ทุ ยะทะทา ชัคโย
่วาพทุม อุพายะทะฮฺ
อสัมยะทะฺ - หักห้ามไม่ไหว, อาทมะนาฺ - ด้วยจิตใจ, โยกะฮฺ - การรู้แจ้งแห่งตน, ดุชพรา พะฮฺ - ยากที่จะบรรลุ, อิทิฺ - ดังนั้น, เมฺ - ของข้า, มะทิฮฺ - ความเห็น, วัชยะฺ - ควบคุม, อาทมะนาฺ - ด้วยจิตใจ, ทฺุ - แต่, ยะทะทาฺ - ขณะที่พยายาม, ชัคยะฮฺ - ปฏิบัติได้, อวาพทุมฺ - บรรลุ, อุพายะทะฮฺ - ด้วยวิธีที่เหมาะสม
คำแปลฺ
สำหรับผู้ที่หักห้ามจิตใจของตนเองไม่ได้ การรู้แจ้งแห่งตนเป็นงานที่ยาก แต่ผู้ที่ควบคุมจิตใจตนเองได้ และพยายามในวิถีทางที่ถูกต้อง จะประสบผลสำเร็จอย่างแน่นอน นี่คือความเห็นของข้า
คำอธิบายฺ
บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงประกาศว่าผู้ที่ไม่ยอมรับการรักษาที่ถูกต้องที่จะให้จิตใจไม่ยึดติดกับการปฏิบัติทางวัตถุ จะบรรลุผลสำเร็จในการรู้แจ้งแห่งตนได้ยากมาก การพยายามฝึกปฏิบัติโยคะในขณะที่จิตใจใฝ่หาความสุขทางวัตถุ เปรียบเสมือนกับการพยายามจุดไฟในขณะที่ราดน้ำลงไป ฝึกปฏิบัติโยคะโดยไม่ควบคุมจิตใจเป็นการเสียเวลา การอวดวิธีการปฏิบัติโยคะเช่นนี้อาจได้รับผลกำไรงามทางวัตถุ แต่ว่าไร้ประโยชน์ในการรู้แจ้งแห่งดวงวิญญาณ ฉะนั้น เขาต้องควบคุมจิตใจโดยให้จิตใจปฏิบัติรับใช้ด้วยความรักทิพย์แด่องค์ภควานอยู่เสมอ นอกจากจะปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก มิฉะนั้นแล้วจะไม่สามารถควบคุมจิตใจได้อย่างมั่นคง บุคคลในคริชณะจิตสำนึกบรรลุผลแห่งการปฏิบัติโยคะได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ต้องพยายามนอกเหนือไปจากนี้ แต่ผู้ฝึกปฏิบัติโยคะไม่สามารถบรรลุผลสำเร็จได้โดยปราศจากคริชณะจิตสำนึก