มีอยู่สองทางในความเจริญก้าวหน้า  พวกวัตถุนิยมไม่สนใจในวิถีทิพย์  ดังนั้นจึงสนใจในความก้าวหน้าทางวัตถุด้วยการพัฒนาเศรษฐกิจ  หรือการส่งเสริมให้ไปอยู่บนดาวเคราะห์ที่สูงกว่าจากการปฏิบัติที่เหมาะสม  เมื่อบุคคลรับเอาวิถีทิพย์มาปฏิบัติ  ต้องหยุดกิจกรรมทางวัตถุทั้งปวงและถวายสิ่งที่เรียกว่าความสุขทางวัตถุทุกรูปแบบ  หากผู้ปรารถนาวิถีทิพย์ล้มเหลวในเรื่องนี้  ดูเหมือนว่าจะสูญเสียทั้งสองทาง  อีกนัยหนึ่ง  เขาไม่สามารถได้รับทั้งความสุขทางวัตถุหรือความสำเร็จในวิถีทิพย์  เขาไม่มีตำแหน่ง  เหมือนกับก้อนเมฆที่สูญสลายหายจากกันไป  ก้อนเมฆในท้องฟ้าบางครั้งแยกออกจากเมฆก้อนเล็กและไปรวมตัวกับเมฆก้อนใหญ่ได้  แล้วถูกลมพัดพาไปจนไม่เหลือบุคลิกของตนเองในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่  บระฮมะณะฮ  พะทิฺ  คือวิถีทิพย์ซึ่งรู้แจ้งผ่านทางความรู้ที่ว่า  ตัวเขาคือดวงวิญญาณโดยเนื้อแท้  และเป็นละอองอณูขององค์ภควานผู้ทรงปรากฏมาในรูปของ  บระฮมัน,  พะระมาทมา.ฺ  และ  บฺะกะวานฺ  องค์ชรีคริชณะทรงเป็นปรากฏการณ์ที่สมบูรณ์แห่งสัจธรรมอันสมบูรณ์สูงสุด  ดังนั้น  ผู้ที่ศิโรราบแด่องค์ภควานจึงเป็นนักทิพย์นิยมที่ประสบผลสำเร็จ  การบรรลุถึงเป้าหมายความรู้แจ้งแห่งชีวิตนี้โดยผ่านทาง  บระฮ  มันฺ  และ  พะระมาทมาฺ  จะใช้เวลาหลายต่อหลายชาติ  (บะฮุนาม  จันมะนาม  อันเทฺ  )  ฉะนั้นวิถีทางสูงสุดแห่งการรู้แจ้งทิพย์คือ  ภักดี-โยคะฺ  หรือคริชณะจิตสำนึกซึ่งเป็นวิธีโดยตรง