เมื่อบุคคลปฏิบัติอย่างเต็มที่ในการรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อองค์ภควาน  เขามีความสุขอยู่ในตัว  ดังนั้น  จึงไม่ปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัส  หรือปฏิบัติในกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุอีกต่อไป  มิฉะนั้น  ต้องปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัสเพราะว่าไม่มีผู้ใดสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีกิจกรรม  ปราศจากคริชณะจิตสำนึกเราต้องแสวงหากิจกรรมที่มีตนเองเป็นศูนย์กลาง  หรือกิจกรรมที่เห็นแก่ตัวในวงกว้าง  แต่บุคคลในคริชณะจิตสำนึกสามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความพึงพอพระทัยของคริชณะ  ดังนั้น  จึงไม่ยึดติดกับการสนองประสาทสัมผัสโดยสมบูรณ์  ผู้ไม่มีความรู้แจ้งเช่นนี้จะต้องพยายามหลบหนีความต้องการทางวัตถุอย่างผิดธรรมชาติ  ก่อนที่จะพัฒนาไปถึงขั้นบันไดสูงสุดแห่งโยคะ