ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 41

พราพยะ พุณยะ-คริทาม โลคาน
อุชิทวา ชาชวะทีฮ สะมาฮฺ

ชุชีนาม ชรีมะทาม เกเฮ
โยกะ-บฺรัชโท ่บิฺจายะเทฺ

พราพยะฺ  -  หลังจากได้รับ, พุณยะ-คริทามฺ  -  ของพวกทำบุญ, โลคานฺ  -  ดาวเคราะห์, อุชิทวาฺ  -  หลังจากอาศัยอยู่, ชาชวะทีฮฺ  -  หลาย ๆ, สะมาฮฺ  -  ปี, ชุชีนามฺ  -  แห่งบุญ, ชรี- มะทามฺ  -  แห่งความรุ่งเรือง, เกเฮฺ  -  ในบ้าน, โยกะ-บฺรัชทะฮฺ  -  ผู้ตกลงจากวิถีความรู้แจ้งแห่งตน, อบิฺจายะเทฺ  -  เกิด

คำแปลฺ

หลังจากมีความสุขหลาย  ๆ  ปีบนดาวเคราะห์ของสิ่งมีชีวิตผู้มีบุญ  โยคีผู้ไม่ประสบความสำเร็จ  จะเกิดในตระกูลของคนที่มีคุณธรรม  หรือเกิดในตระกูลสูงที่ร่ำรวย

คำอธิบายฺ

โยคีที่ไม่ประสบผลสำเร็จแบ่งออกเป็นสองพวก  พวกหนึ่งตกลงมาหลังจากความเจริญก้าวหน้าเพียงเล็กน้อย  อีกพวกหนึ่งตกลงมาหลังจากการฝึกปฏิบัติโยคะเป็นเวลายาวนาน  โยคีที่ตกลงมาหลังจากการฝึกปฏิบัติในระยะเวลาสั้นจะไปยังดาวเคราะห์ที่สูงกว่าที่อนุญาตให้สิ่งมีชีวิตผู้มีบุญไปอยู่  หลังจากมีชีวิตอันยืนยาวอยู่ที่นั่น  จะถูกส่งกลับมายังโลกนี้อีกครั้งหนึ่ง  โดยมาเกิดในตระกูล  บราฮมะณะ  ไวชณะวะฺ  ผู้มีคุณธรรมหรือในตระกูลพ่อค้าวานิชที่ร่ำรวย

จุดมุ่งหมายที่แท้จริงของการฝึกปฏิบัติโยคะ  คือ  บรรลุความสมบูรณ์สูงสุดแห่งคริชณะจิตสำนึก  ดังที่ได้อธิบายไว้ในโศลกสุดท้ายของบทนี้  แต่พวกที่ไม่มีความเพียรพยายามมากเช่นนี้และตกลงต่ำเพราะไปลุ่มหลงทางวัตถุ  จะได้รับอนุญาตให้ใช้ประโยชน์กับนิสัยชอบทางวัตถุอย่างเต็มที่ด้วยพระเมตตาขององค์ภควาน  หลังจากนั้นก็จะได้รับโอกาสให้ไปใช้ชีวิตมั่งคั่งในตระกูลที่มีคุณธรรมหรือตระกูลสูง  พวกที่เกิดในตระกูลเช่นนี้อาจฉวยประโยชน์จากสิ่งเอื้ออำนวยต่าง  ๆ  และพยายามพัฒนาตนเองให้มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์