ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 45

พระยัทนาด ยะทะมานัส ทุ
โยกี สัมชุดดฺะ-คิลบิชะฮฺ

อเนคะ-จันมะ-สัมสิดดัฺส
ทะโท ยาทิ พะราม กะทิมฺ

พระยัทนาทฺ  -  ด้วยการฝึกปฏิบัติอย่างจริงจัง, ยะทะมานะฮฺ  -  ความพยายาม, ทฺุ  -  และ, โยกีฺ  -  นักทิพย์นิยมเช่นนี้, สัมชุดดฺะฺ  -  ชะล้าง, คิลบิชะฮฺ  -  ความบาปทั้งมวล, อเนคะฺ  -  หลังจากหลายต่อหลาย, จันมะฺ  -  การเกิด, สัมสิดดฺะฮฺ  -  บรรลุความสมบูรณ์, ทะทะฮฺ  -  หลังจากนั้น, ยาทิฺ  -  ได้รับ, พะรามฺ  -  สูงสุด, กะทิมฺ  -  จุดมุ่งหมาย

คำแปลฺ

และเมื่อโยคีปฏิบัติตนด้วยความพยายามอย่างจริงใจในความเจริญก้าวหน้าขึ้นไปอีก  ชะล้างมลทินทั้งหมด  และในที่สุดบรรลุถึงความสมบูรณ์  หลังจากฝึกปฏิบัติมาหลายต่อหลายชาติ  เขาจะบรรลุถึงจุดมุ่งหมายสูงสุด

คำอธิบายฺ

บุคคลผู้เกิดในตระกูลสูงและมีคุณธรรม  หรือตระกูลที่ใฝ่ศาสนาโดยเฉพาะรู้สำนึกถึงสภาวะที่เอื้ออำนวยในการฝึกปฏิบัติโยคะ  ดังนั้น  ด้วยความมั่นใจจึงเริ่มทำงานที่ยังคั่งค้างอยู่  และชะล้างตัวเขาจากมลทินทางวัตถุทั้งมวลให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์  ในที่สุดเมื่อเป็นอิสระจากมลทินทั้งมวล  เขาจะบรรลุถึงความสมบูรณ์สูงสุดหรือคริชณะจิตสำนึกคริชณะจิตสำนึกเป็นระดับที่สมบูรณ์ในการเป็นอิสระจากมลทินทั้งมวล  ได้ยืนยันไว้ใน  ภควัต-คีตาฺ  (7.28  )

เยชาม ทุ อันทะ-กะทัม พาพัม
จะนานาม พุณยะ-คารมะณามฺ

เท ดวันดวะ-โมฮะ-นิรมุคทา
บฺะจันเท มาม ดริดฺะ-วระทาฮฺ

“หลังจากหลายต่อหลายชาติในการสะสมบุญ  เมื่อเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์จากมลทินทั้งปวงจากความหลงกับสิ่งคู่ทั้งหลาย  เขาจะมาปฏิบัติในการรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อองค์ภควาน”