เมื่อเราพูดถึงโยคะ  เราหมายถึงการเชื่อมสัมพันธ์จิตสำนึกของเรากับสัจธรรมที่สมบูรณ์สูงสุด  วิธีการปฏิบัตินี้  มีชื่อเรียกแตกต่างกันตามแนวทางของนักปฏิบัติ  เมื่อวิธีการเชื่อมสัมพันธ์เน้นที่กิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุมีชื่อเรียกว่า  คารมะ-โยกะฺ  เมื่อเน้นที่ปรัชญามีชื่อเรียกว่า  กยานะ-โยกะฺ  เมื่อเน้นความสัมพันธ์ในการอุทิศตนเสียสละต่อองค์ภควานมีชื่อเรียกว่า  ภักดี-โยคะ,  ภักดี-โยคะฺ  หรือคริชณะจิตสำนึกเป็นความสมบูรณ์สูงสุดแห่งโยคะทั้งหลาย  ดังจะอธิบายในโศลกต่อไป  องค์ภควานทรงยืนยันในที่นี้ถึงความยิ่งใหญ่แห่งโยคะ  แต่ทรงมิได้กล่าวว่ามีอะไรดีไปกว่า  ภักดี-โยคะ,  ภักดี-โยคะฺ  เป็นความรู้ทิพย์ที่สมบูรณ์  เช่นนี้  จึงไม่มีอะไรที่เหนือกว่า  ระบบนักพรตโดยปราศจากความรู้แห่งตนไม่สมบูรณ์  ความรู้ทางปรัชญาโดยปราศจากการศิโรราบต่อองค์ภควานก็ไม่สมบูรณ์  และการทำงานเพื่อผลทางวัตถุโดยปราศจากคริชณะจิตสำนึกเป็นการเสียเวลา  ฉะนั้น  การปฏิบัติโยคะที่ได้รับการยกย่องสรรเสริญอย่างสูงสุด  ณ  ที่นี้คือ  ภักดี-  โยคะฺ  และจะอธิบายให้กระจ่างกว่านี้ในโศลกต่อไป