ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ หก

ดฺยานะ-โยกะ

โศลก 6

บันดํุร อาทมาทมะนัส ทัสยะ
เยนาทไมวาทมะนา จิทะฮฺ

อนาทมะนัส ทุ ชัทรุทเว
วารเททาทไมวะ ชัทรุ-วัทฺ

บันดํุฮฺ  -  เพื่อน, อาทมาฺ  -  จิตใจ, อาทมะนะฮฺ  -  ของสิ่งมีชีวิต, ทัสยะฺ  -  ของเขา, เยนะฺ  -  ผู้ซึ่ง, อาทมาฺ  -  จิตใจ, เอวะฺ  -  แน่นอน, อาทมะนาฺ  -  โดยสิ่งมีชีวิต, จิทะฮฺ  -  ได้รับชัยชนะ, อนาทมะ นะฮฺ  -  ของผู้ที่ไม่สามารถควบคุมจิตใจได้, ทฺุ  -  แต่, ชัทรุทเวฺ  -  เพราะศัตรู, วารเททะฺ  -  ยังคง, อาทมา เอวะฺ  -  จิตใจนั้น, ชัทรุ-วัทฺ  -  ในฐานะศัตรู

คำแปลฺ

สำหรับผู้ที่เอาชนะจิตใจตนเองได้จิตใจเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด  แต่สำหรับผู้ที่ไม่สามารถเอาชนะจิตใจของตนเองได้  จิตใจของเขายังคงเป็นศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด

คำอธิบายฺ

จุดมุ่งหมายของการฝึกปฏิบัติโยคะแปดระดับก็เพื่อควบคุมจิตใจในการปฏิบัติภารกิจของมนุษย์  นอกจากว่าจิตใจจะอยู่ภายใต้การควบคุม  มิฉะนั้น  การฝึกปฏิบัติโยคะ  (เพื่ออวด)  เป็นการเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์  ผู้ที่ไม่สามารถควบคุมจิตใจของตนเองได้มีชีวิตอยู่กับศัตรูที่ร้ายกาจเสมอ  ดังนั้น  ทั้งชีวิตและจุดมุ่งหมายของชีวิตของเขาจะถูกทำลายลง  สถานภาพพื้นฐานของสิ่งมีชีวิตคือการปฏิบัติตามคำสั่งของผู้ที่สูงกว่าตราบใดที่จิตใจยังคงเป็นศัตรูที่เอาชนะไม่ได้  เขาจะต้องรับใช้ตามคำสั่งของราคะ  ความโกรธ  ความโลภ  ความหลง  ฯลฯ  แต่เมื่อเอาชนะจิตใจได้แล้ว  เขาอาสาตกลงปลงใจปฏิบัติตามคำสั่งของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าผู้ทรงสถิตในหัวใจของทุก  ๆ  คนในรูปของ  พะระมาทมาฺ  การปฏิบัติโยคะที่แท้จริงจะนำเรามาพบ  พะระมาทมาฺ  ภายในหัวใจจากนั้นก็ปฏิบัติตามคำสั่งของพระองค์  สำหรับผู้ที่รับเอาคริชณะจิตสำนึกมาปฏิบัติโดยตรง  การศิโรราบอย่างสมบูรณ์ต่อคำสั่งขององค์ภควานจะตามมาโดยปริยาย