บทที่เจ็ดของ  ภควัต-คีตาฺ  นี้  อธิบายถึงธรรมชาติของคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  คริชณะทรงเปี่ยมไปด้วยความมั่งคั่งทั้งหมด  อธิบายไว้  ณ  ที่นี้ว่าทรงแสดงถึงความมั่งคั่งเหล่านี้ให้เราเห็นได้อย่างไร  และทรงอธิบายถึงคนโชคดีสี่ประเภทที่มายึดมั่นต่อพระองค์  พร้อมทั้งคนโชคร้ายสี่ประเภทที่จะไม่ยอมรับคริชณะ

หกบทแรกของภควัต-คีตาฺ  ได้อธิบายว่าสิ่งมีชีวิตเป็นดวงวิญญาณ  ไม่ใช่วัตถุและดวงวิญญาณสามารถพัฒนาตนเองให้มาถึงความรู้แจ้งแห่งตนด้วยวิธีโยคะต่างๆ  ในตอนท้ายของบทที่หกได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า  การทำสมาธิจิตตั้งมั่นอยู่ที่คริชณะ  หรือการปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกเป็นโยคะสูงสุด  ด้วยการตั้งสมาธิจิตอยู่ที่คริชณะ  เราสามารถรู้ถึงสัจธรรมอย่างสมบูรณ์  มิใช่วิธีการรู้แจ้ง  บระฮมะจโยทิฺ  ที่ไร้รูปลักษณ์  หรือรู้แจ้ง  พะระมาทมาฺ  ในหัวใจของตนเอง  ซึ่งไม่ใช่ความรู้แห่งสัจธรรมที่สมบูรณ์  เพราะเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น  ความรู้ที่สมบูรณ์และเป็นวิทยาศาสตร์คือคริชณะ  ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกเปิดเผยให้กับบุคคลในคริชณะจิตสำนึก  ในคริชณะจิตสำนึกที่สมบูรณ์เรารู้ว่าคริชณะทรงเป็นความรู้สุดยอดอยู่เหนือความสงสัยทั้งปวง  โยคะต่างๆ  เป็นเพียงขั้นบันไดเพื่อก้าวไปสู่วิถีแห่งคริชณะจิตสำนึก  ผู้ปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกโดยตรงจะทราบเกี่ยวกับ  บระฮมะจโยทิฺ  และ  พะระมาทมาฺ  อย่างสมบูรณ์โดยปริยายจากการปฏิบัติโยคะแห่งคริชณะจิตสำนึกทำให้สามารถรู้ทุกสิ่งทุกอย่างโดยสมบูรณ์เช่น  สัจธรรมที่สมบูรณ์  สิ่งมีชีวิต  ธรรมชาติวัตถุ  และปรากฎการณ์เหล่านี้  รวมทั้งองค์ประกอบอื่นๆ

ฉะนั้น  เราควรเริ่มปฏิบัติโยคะดังที่ได้แนะนำไว้ในโศลกสุดท้ายของบทที่หกการตั้งสมาธิจิตอยู่ที่คริชณะองค์ภควาน  ทำได้โดยปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ในเก้ารูปแบบที่กำหนดไว้  ซึ่งมี  ชระวะณัมฺ  เป็นข้อแรกและสำคัญที่สุด  ดังนั้นองค์ภควานตรัสแด่อารจุนะว่า  ทัช  ชฺริณฺุ  หรือ  “จงสดับฟังจากข้า”  ไม่มีผู้ใดเป็นผู้ที่เชื่อถือได้มากไปกว่าคริชณะ  ฉะนั้น  การสดับฟังจากพระองค์  จึงเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะทำให้เรามีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  ดังนั้น  เราต้องเรียนจากคริชณะโดยตรง  หรือเรียนจากสาวกผู้บริสุทธิ์ของคริชณะ  ไม่ใช่เรียนจากคนผยองผู้ไม่ใช่สาวกและลำพองตนอันเนื่องจากความรู้ทางวิชาการ

ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  วิธีการเข้าใจคริชณะบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าผู้ทรงเป็นสัจธรรมที่สมบูรณ์  ได้อธิบายไว้ในบทที่สองของภาคหนึ่งดังต่อไปนี้

“การสดับฟังเกี่ยวกับคริชณะจากวรรณกรรมพระเวท  หรือสดับฟังจากพระองค์โดยตรงจาก  ภควัต-คีตาฺ  เป็นกุศลกรรมในตัวเอง  สำหรับผู้ที่สดับฟังเกี่ยวกับคริชณะองค์คริชณะผู้ประทับอยู่ในหัวใจของทุกคนจะทรงปฏิบัติเหมือนกับเพื่อนผู้ปรารถนาดีที่สุด  และทำให้สาวกผู้ปฏิบัติในการสดับฟังเกี่ยวกับพระองค์เสมอบริสุทธิ์ขึ้น  เช่นนี้สาวกจะพัฒนาความรู้ทิพย์โดยธรรมชาติซึ่งซ่อนเร้นอยู่ภายในตนเอง  ขณะที่สดับฟังเกี่ยวกับคริชณะจาก  บฺากะวะธัมฺ  และจากสาวกมากขึ้น  ทำให้มีความมั่นคงในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควาน  จากการพัฒนาการอุทิศตนเสียสละรับใช้เขาจะเป็นอิสระจากระดับตัณหาและอวิชชา  ดังนั้น  ราคะและความโลภทางวัตถุจะเหือดแห้งไปเมื่อสิ่งไม่บริสุทธิ์เหล่านี้ถูกขจัดออกไป  ผู้สมัครมีความมั่นคงอยู่ในสภาวะแห่งความดีที่บริสุทธิ์  เขาจะมีความร่าเริงในการอุทิศตนเสียสละรับใช้  และเข้าใจศาสตร์แห่งองค์ภควานอย่างสมบูรณ์  ดังนั้น  ภักดี-โยคะฺ  จึงตัดปมแห่งความหลงใหลในวัตถุอย่างเหนียวแน่นและทำให้เขาสามารถมาถึงระดับ  อสัมชะยัม-สะมะกรัมฺ  หรือเข้าใจสัจธรรมที่สมบูรณ์สูงสุดแห่งองค์ภควาน”  (ช.บ.ฺ  1.2.17-21)

ฉะนั้น  ด้วยการสดับฟังจากคริชณะโดยตรงหรือจากสาวกของพระองค์ในคริชณะจิตสำนึกเท่านั้น  ที่จะทำให้เราสามารถเข้าใจศาสตร์แห่งคริชณะได้