ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เจ็ด

ความรู้แห่งสัจธรรม

โศลก 18

อุดารราฮ สารวะ เอไวเท
กยานี ทุ อาทไมวะ เม มะทัมฺ

อาสทิฺทะฮ สะ ฮิ ยุคทาทมา
มาม เอวานุททะมาม กะทิมฺ

อุดาราฮฺ  -  ใจกว้าง, สารเวฺ  -  ทั้งหมด, เอวะฺ  -  แน่นอน, เอเทฺ  -  เหล่านี้, กยานีฺ  -  ผู้อยู่ในความรู้,ทุ-แต่,อาทมา เอวะฺ  -  เหมือนกับตัวข้า, เมฺ  -  ของข้า, มะทัมฺ  -  ความเห็น, อาสทิฺทะฮฺ  -  สถิต, สะฮฺ  -  เขา, ฮิฺ  -  แน่นอน, ยุคทะฺ  -  อาทมา-ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้, มามฺ  -  ในข้า, เอวะฺ  -  แน่นอน, อนุททะมามฺ  -  สูงสุด, กะทิมฺ  -  จุดมุ่งหมาย

คำแปลฺ

สาวกทั้งหลายเหล่านี้เป็นดวงวิญญาณที่มีใจกว้างขวางโดยไม่ต้องสงสัย  แต่ผู้สถิตในความรู้แห่งข้า  ข้าพิจารณาว่าเหมือนกับตัวของข้าเอง  ปฏิบัติการรับใช้ทิพย์ต่อข้า  เขาจะบรรลุถึงข้าซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายที่สมบูรณ์สูงสุดอย่างแน่นอน

คำอธิบายฺ

มิใช่ว่าสาวกผู้ที่มีความรู้ไม่สมบูรณ์จะไม่เป็นที่รักขององค์ภควาน  พระองค์ตรัสว่าทั้งหมดมีใจกว้าง  เพราะว่าผู้ใดที่มาหาพระองค์ไม่ว่าพื่อจุดประสงค์อันใด  เรียกว่า  มะฮาทมาฺ  หรือดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่  สาวกผู้ปรารถนาผลประโยชน์บางประการจากการอุทิศตนเสียสละรับใช้  องค์ภควานทรงยอมรับ  เพราะว่ามีการแลกเปลี่ยนในความรัก  ด้วยความรักสาวกจึงขอผลประโยชน์ทางวัตถุจากพระองค์  เมื่อได้รับแล้วรู้สึกพอใจ  และเจริญก้าวหน้าในการอุทิศตนเสียสละรับใช้เช่นกัน  แต่สาวกที่อยู่ในความรู้สมบูรณ์  พิจารณาว่าเป็นที่รักยิ่งของพระองค์  เพราะว่าเขามีเพียงจุดมุ่งหมายเดียวคือการรับใช้พระองค์ด้วยความรักและอุทิศตนเสียสละ  สาวกเช่นนี้  จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้เสี้ยววินาทีเดียวโดยปราศจากการสัมผัส  หรือรับใช้องค์ภควาน  ในทำนองเดียวกันองค์ภควานก็มีความรักในสาวกเป็นอย่างยิ่ง  และไม่สามารถเหินห่างไปจากเขา

ใน  ชรีมัด  -บฺากะวะธัมฺ  (9.4.68)  องค์ภควานตรัสว่า

สาดฺะโว ฮริดะยัม มะฮยัม
สาดํูนาม ฮริดะยัม ทุ อฮัมฺ

มัด-อันยัท เท นะ จานันทิ
นาฮัม เทบฺโย มะนาก อพิฺ

“สาวกอยู่ในหัวใจของข้าตลอดเวลา  และข้าก็อยู่ในหัวใจของพวกเขาตลอดเวลา  สาวกไม่รู้จักสิ่งอื่นใดนอกเหนือไปจากข้า  และข้าก็เช่นเดียวกันไม่สามารถลืมพวกเขาได้  มีความสัมพันธ์อันใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างข้าและสาวกผู้บริสุทธิ์  สาวกผู้บริสุทธิ์ที่อยู่ในความรู้อย่างสมบูรณ์  ไม่มีวันหลุดไปจากการสัมผัสทิพย์  ดังนั้น  พวกเขาจึงเป็นที่รักยิ่งของข้า”