สิ่งมีชีวิตขณะปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้หรือปฏิบัติพิธีกรรมทิพย์หลังจากเกิดมาแล้วหลายต่อหลายชาติ  อาจสถิตในความรู้ทิพย์อันบริสุทธิ์อย่างแท้จริงและรู้ว่าองค์ภควานคือจุดมุ่งหมายสูงสุดแห่งความรู้แจ้งทิพย์  ในขั้นต้นของความรู้ทิพย์  ขณะที่พยายามยกเลิกความยึดติดกับลัทธิวัตถุนิยม  จะมีแนวโน้มไปสู่ลัทธิไร้รูปลักษณ์  แต่เมื่อเจริญมากขึ้นจะสามารถเข้าใจว่ามีกิจกรรมมากมายในชีวิตทิพย์  และกิจกรรมเหล่านี้รวมกันเป็นการอุทิศตนเสียสละรับใช้  เมื่อรู้แจ้งเช่นนี้เขาจะมายึดมั่นกับองค์ภควาน  ศิโรราบต่อพระองค์  เข้าใจว่าพระเมตตาของชรีคริชณะคือทุกสิ่งทุกอย่างพระองค์คือแหล่งกำเนิดของแหล่งกำเนิดทั้งปวง  และปรากฏการณ์ทางธรรมชาตินี้มิได้เป็นอิสระจากพระองค์  เขารู้แจ้งว่าโลกวัตถุคือเงาสะท้อนที่กลับตาลปัตรจากความหลากหลายทิพย์  และรู้แจ้งในทุกสิ่งทุกอย่างว่ามีความสัมพันธ์กับองค์ภควานคริชณะดังนั้น  เขาจึงคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างในความสัมพันธ์กับวาสุเดวะหรือชรีคริชณะ  วิสัยทัศน์อันเป็นสากลแห่งองค์วาสุเดวะเช่นนี้  จะส่งเสริมให้เขาศิโรราบโดยดุษฎีต่อองค์ภควานชรีคริชณะผู้เป็นจุดมุ่งหมายสูงสุด  ดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ที่ศิโรราบเช่นนี้หาได้ยากมาก

โศลกนี้อธิบายไว้อย่างงดงามมากในบทที่สาม  (โศลก  14  และ  15)  ของ  ชเวทา  ชวะทะระ  อุพะนิชัดฺ  ดังนี้

ใน  ชัฺน  โดกยะอุพะนิชัดฺ  (5.1.15)  กล่าวว่า  นะ  ไว  วาโช  นะ  ชัคชูมชิ  นะ  ชโรทราณิ  นะ  มะ  นามสีทิ  อาชัคชะเท  พราณะ  อิทิ  เอวาชัคชะเท  พราโณ  ฮิ  เอไวทานิ  สารวาณิ  บฺะวันทิฺ“ร่างกายของสิ่งมีชีวิตไม่มีทั้งพลังในการพูด  พลังในการเห็น  พลังในการได้ยิน  หรือพลังในความคิดที่เป็นปัจจัยพื้นฐาน  ดวงชีวิตคือศูนย์กลางของกิจกรรมทั้งหลาย”  ในทำนองเดียวกัน  องค์  วาสุเดวะฺ  หรือองค์ภควานชรีคริชณะทรงเป็นดวงชีวิตพื้นฐานในทุกสิ่งทุกอย่าง  ในร่างกายนี้มีพลังในการพูด  การเห็น  การได้ยิน  และในกิจกรรมของจิต  ฯลฯ  แต่สิ่งเหล่านี้จะไม่มีความสำคัญหากไม่สัมพันธ์กับองค์ภควาน  เพราะว่าองค์  วาสุเดวะทรงแผ่กระจายไปทั่วฺ  และทุกสิ่งทุกอย่างคือ  วาสุเดวะฺ  สาวกจึงศิโรราบด้วยความรู้ที่สมบูรณ์  (ภควัต-คีตาฺ  7.17  และ  11.40)