ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เจ็ด

ความรู้แห่งสัจธรรม

โศลก 2

กยานัม เท ´ฮัม สะ-วิกยานัม
อิดัม วัคชยามิ อเชชะทะฮฺ

ยัจ กยาทวา เนฮะ บํูโย ´นยัจ
กยาทัพยัม อวะชิชยะเทฺ

กยานัมฺ  -  ความรู้ที่ปรากฏตามธรรมชาติ, เทฺ  -  แด่ท่าน, อฮัมฺ  -  ข้า, สะฺ  -  กับ, วิกยานัมฺ  -  ความรู้เหนือธรรมชาติ, อิดัมฺ  -  นี้, วัคชยามิฺ  -  จะอธิบาย, อเชชะทะฮฺ  -  อย่างสมบูรณ์, ยัทฺ  -  ซึ่ง, กยาทวาฺ  -  เมื่อรู้, นะ-ไม่, อิฮะฺ  -  ในโลกนี้, บํูยะฮฺ  -  กว่านี้, อันยัทฺ  -  มากกว่า, กยาทัพ ยัมฺ  -  ควรรู้, อวะชิชยะเทฺ  -  คงเหลือ

คำแปลฺ

บัดนี้  ข้าจะประกาศความรู้อย่างสมบูรณ์แก่เธอ  ทั้งที่ปรากฏตามธรรมชาติและเหนือธรรมชาติ  เมื่อรู้แล้วจะไม่มีสิ่งใดเหลือให้เธอรู้อีกต่อไป

คำอธิบายฺ

ความรู้อันสมบูรณ์รวมทั้งความรู้ทางโลกที่ปรากฏตามธรรมชาติ  จิตวิญญาณที่อยู่เบื้องหลัง  และแหล่งกำเนิดของทั้งสองสิ่งนี้  นี่คือความรู้ทิพย์  องค์ภควานทรงปรารถนาที่จะอธิบายระบบแห่งความรู้ที่กล่าวไว้เบื้องต้น  เพราะอารจุนะทรงเป็นทั้งสาวกและสหายที่ใกล้ชิดของคริชณะ  ในตอนต้นของบทที่สี่องค์ภควานได้ทรงอธิบายไว้แล้ว  และทรงยืนยันอีกครั้ง  ณ  ที่นี้  ความรู้อันสมบูรณ์สามารถบรรลุได้โดยสาวกของพระองค์ในสาย  พะรัมพะราฺ  จากองค์ภควานโดยตรงเท่านั้น  ดังนั้น  เราควรมีปัญญาพอที่จะรู้ถึงแหล่งกำเนิดแห่งความรู้ทั้งหลาย  ผู้ทรงเป็นแหล่งกำเนิดของแหล่งกำเนิดทั้งปวง  และทรงเป็นเพียงเป้าหมายเดียวในการทำสมาธิฝึกปฏิบัติโยคะทุกรูปแบบ  เมื่อเรารู้แหล่งกำเนิดของแหล่งกำเนิดทั้งหลายแล้ว  สิ่งที่ต้องรู้ทั้งหมดก็ได้รู้เรียบร้อยแล้ว  และไม่มีสิ่งใดที่ยังไม่รู้ในคัมภีร์พระเวท  (มุนดะคะ  อุพะนิชัดฺ  1.3)  กล่าวว่า  คัสมินน  อุ  บฺะกะโว  วิกยาเท  สารวัม  อิดัม  วิกยาทัม  บฺะวะทิฺ