บุคคลที่เป็นอิสระจากมลทินทางวัตถุทั้งหมดจะศิโรราบต่อองค์ภควาน  และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อพระองค์  ตราบใดที่มลทินทางวัตถุยังชะล้างไม่หมดโดยธรรมชาติพวกนี้ไม่ใช่สาวก  แม้แต่บุคคลที่มีความปรารถนาทางวัตถุและอยู่บนวิถีทางขององค์ภควาน  จะไม่หลงใหลอยู่กับธรรมชาติภายนอกมากนัก  เนื่องจากมาเข้าหาจุดมุ่งหมายที่ถูกต้อง  และในไม่ช้าก็จะเป็นอิสระจากราคะทางวัตถุทั้งปวง  ใน  ชรีมัด-  บฺากะวะธัมฺ  ได้แนะนำไว้ว่า  ไม่ว่าบุคคลจะเป็นสาวกผู้บริสุทธิ์  ปราศจากความต้องการทางวัตถุทั้งปวง  หรือจะเต็มไปด้วยความปรารถนาทางวัตถุ  หรือปรารถนาความหลุดพ้นจากมลทินทางวัตถุ  ในทุกกรณีเราควรศิโรราบต่อวาสุเดวะและบูชาพระองค์  ได้กล่าวไว้ใน  บฺากะวะธัมฺ  (2.3.10)  ว่า

บุคคลผู้ด้อยปัญญาสูญเสียความสัมผัสทิพย์จะไปพึ่งเทวดาเพื่อได้รับการตอบสนองตามความต้องการทางวัตถุทันที  โดยทั่วไปบุคคลเช่นนี้ไม่เข้าหาองค์ภควาน  เพราะว่าอยู่ในระดับแห่งธรรมชาติที่ต่ำ  (อวิชชาและตัณหา)  ดังนั้น  จึงบูชาเทวดา  ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์การบูชาและได้รับความพึงพอใจ  พวกที่บูชาเทวดาถูกกระตุ้นด้วยความปรารถนาเพียงเล็กน้อยและไม่รู้ว่าจะไปถึงจุดมุ่งหมายสูงสุดได้อย่างไร  แต่สาวกขององค์ภควานไม่ถูกนำพาไปในทางที่ผิด  ถึงแม้วรรณกรรมพระเวทจะแนะนำให้บูชาเทพต่าง  ๆ  ด้วยจุดมุ่งหมายที่แตกต่างกัน  (ตัวอย่างเช่น  คนเป็นโรคได้รับคำแนะนำให้บูชาพระอาทิตย์)พวกที่ไม่ใช่สาวกขององค์ภควานคิดว่าเพื่อจุดประสงค์บางอย่างเทวดาอาจจะดีกว่าแต่สาวกผู้บริสุทธิ์ทราบว่าองค์ภควานคริชณะทรงเป็นปรมาจารย์ของมวลเทวดา  ใน  เชธันญะ-ชะริทามริทะ  (อาดิฺ  5.142)  กล่าวว่า  เอคะเล  อีชวะระ  คริชณะ,  อาระ  สะบะ  บฺริทยะฺ  องค์ภควานชรีคริชณะเท่านั้นทรงเป็นปรมาจารย์  และองค์อื่น  ๆ  ทั้งหมดทรงเป็นผู้รับใช้  ดังนั้น  สาวกผู้บริสุทธิ์จะไม่เข้าหาเทวดาเพื่อความพึงพอใจในความต้องการทางวัตถุของตน  แต่จะขึ้นอยู่กับองค์ภควาน  สาวกผู้บริสุทธิ์พึงพอใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ทรงประทานให้