ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เจ็ด

ความรู้แห่งสัจธรรม

โศลก 28

เยชาม ทุ อันทะ-กะทัม พาพัม
จะนานาม พุณยะ-คารมะณามฺ

เท ดวันดวะ-โมฮะ-นิรมุคทา
บฺะจันเท มาม ดริดฺะ-วระทาฮฺ

เยชามฺ  -  เหล่านั้น, ทฺุ  -  แต่, อันทะ-กะทัมฺ  -  ขจัดไปโดยสิ้นเชิง, พาพัมฺ  -  ความบาป, จะนา- นามฺ  -  ของบุคคล, พุณยะฺ  -  บุญ, คารมะณามฺ  -  กิจกรรมในอดีตของพวกเขา, เทฺ  -  พวกเขา, ดวันดวะฺ  -  ของสิ่งคู่, โมฮะฺ  -  หลงผิด, นิรมุคทาฮฺ  -  เป็นอิสระจาก, บะจันเทฺ  -  ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้, มาม-ต่อข้า, ดริดฺะ-วระทาฮฺ  -  ด้วยความมั่นใจ

คำแปลฺ

บุคคลผู้ทำบุญในชาติก่อน  ๆ  และในชาตินี้  ผู้ที่ผลบาปถูกขจัดไปจนหมดสิ้น  เป็นอิสระจากสิ่งคู่แห่งความหลงผิด  และพวกเขาปฏิบัติตนรับใช้ข้าด้วยความมั่นใจ

คำอธิบายฺ

พวกที่มีสิทธิ์เพื่อพัฒนาไปสู่สถานภาพทิพย์ได้กล่าวไว้ในโศลกนี้  สำหรับพวกที่มีความบาปไม่เชื่อในองค์ภควาน  โง่เขลา  และมีเจตนาหลอกลวง  เป็นสิ่งยากมากที่จะข้ามพ้นสิ่งคู่แห่งความต้องการและความเกลียดชัง  ผู้ที่ผ่านชีวิตในการฝึกปฏิบัติตามหลักธรรมของศาสนา  ผู้ที่ทำบุญ  และผู้ที่เอาชนะผลบาปเท่านั้นจึงสามารถรับเอาการอุทิศตนเสียสละรับใช้มาปฏิบัติ  และค่อย  ๆ  เจริญขึ้นมาสู่ระดับความรู้ที่บริสุทธิ์ขององค์ภควาน  จากนั้นก็จะค่อย  ๆ  ทำสมาธิที่พระองค์  นั่นคือวิธีการสถิตในระดับทิพย์  การเจริญก้าวหน้าเช่นนี้เป็นไปได้ในคริชณะจิตสำนึกด้วยการมาคบหาสมาคมกับสาวกผู้บริสุทธิ์  จากการคบหาสมาคมกับสาวกผู้ยิ่งใหญ่สามารถจัดส่งเราให้ออกจากความหลงผิดได้

ได้กล่าวไว้ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  (5.5.2)  ว่า  หากเราต้องการหลุดพ้นจริงๆ  เราต้องถวายการรับใช้ต่อสาวก  (มะฮัทเสวาม  ดวารัม  อาฮุร  วิมุคเทฮฺ)  แต่ผู้ที่คบหาสมาคมกับพวกวัตถุนิยมจะอยู่บนวิถีทางที่นำไปสู่ความเป็นอยู่อันมืดมน  (ทะโม-ดวารัม  โยชิ  ทาม  สังกิ-สังกัม)ฺ  สาวกทั้งหลายขององค์ภควานเดินทางท่องไปบนโลกนี้เพื่อฟื้นฟูพันธวิญญาณจากความหลงผิด  ผู้ไม่เชื่อในรูปลักษณ์ไม่รู้ว่าการลืมสถานภาพพื้นฐานเดิมของตนว่าเป็นรององค์ภควาน  เป็นการทำผิดกฎแห่งองค์ภควานอย่างร้ายแรง  นอกจากจะกลับคืนมาสู่สถานภาพพื้นฐานเดิมของตน  มิฉะนั้น  เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจองค์ภควานหรือปฏิบัติตนอย่างสมบูรณ์ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความรักทิพย์ต่อพระองค์อย่างมุ่งมั่น