ความรู้แห่งสัจธรรม
โศลก 30
สาดิฺบํูทาดิฺไดวัม มาม
สาดิฺยะกยัม ชะ เย วิดุฮฺ
พระยาณะ-คาเล ´พิ ชะ มาม
เท วิดุร ยุคทะ-เชทะสะฮฺ
สะ-อดิฺบํูทะฺ - และหลักการปกครองแห่งปรากฏการณ์ทางวัตถุ, อดิฺไดวัมฺ - ปกครองเทวดาทั้งหลาย, มามฺ - ข้า, สะ-อดิฺยะกยัมฺ - และปกครองพิธีบูชาทั้งหมด, ชะฺ - เช่นกัน, เยฺ - พวกที่, วิดุฮฺ - รู้, พระยาณะฺ - ความตาย, คาเลฺ - ขณะที่, อพิฺ - แม้, ชะฺ - และ, มามฺ - ข้า, เทฺ - พวกเขา, วิดุฮฺ - รู้, ยุคทะ-เชทะสะฮฺ - จิตใจพวกเขาปฏิบัติในข้า
คำแปลฺ
พวกที่มีจิตสำนึกสมบูรณ์ในข้า ผู้รู้จักข้าองค์ภควานสูงสุดว่าเป็นหลักในการบริหารปรากฏการณ์ทางวัตถุ บริหารเหล่าเทวดา และพิธีบูชาทั้งหลาย สามารถเข้าใจและรู้ถึงข้าบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า แม้ขณะที่ตาย
คำอธิบายฺ
บุคคลปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกไม่เบี่ยงเบนจากวิถีทางในการเข้าใจบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าอย่างสมบูรณ์ ด้วยการคบหาสมาคมทิพย์ในคริชณะจิตสำนึก เขาสามารถเข้าใจว่าองค์ภควานทรงเป็นหลักในการบริหารปรากฏการณ์ทางวัตถุ และบริหารแม้เหล่าเทวดาได้อย่างไร จากการคบหาสมาคมทิพย์เช่นนี้ เขาค่อย ๆ มีความมั่นใจต่อองค์ภควาน และในขณะตายบุคคลในคริชณะจิตสำนึกเช่นนี้จะไม่มีวันลืมคริชณะ โดยธรรมชาติเขาจะได้รับการส่งเสริมไปยังดาวเคราะห์ขององค์ภควาน โกโลคะ วรินดาวะนะ
บทที่เจ็ดนี้ อธิบายว่าเราสามารถจะมีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ได้อย่างไรจุดเริ่มต้นของคริชณะจิตสำนึกคือการมาคบหาสมาคมกับบุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกการคบหาสมาคมเช่นนี้เป็นทิพย์ จะทำให้เรามาสัมผัสกับองค์ภควานโดยตรงและด้วยพระกรุณาธิคุณขององค์ภควาน เราสามารถเข้าใจคริชณะว่าทรงเป็นบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า ในขณะเดียวกัน เราสามารถเข้าใจสถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของสิ่งมีชีวิต สิ่งมีชีวิตลืมคริชณะและมาถูกกิจกรรมทางวัตถุพันธนาการได้อย่างไร จากการค่อย ๆ พัฒนาคริชณะจิตสำนึกด้วยการคบหาสมาคมกับกัลยาณมิตร สิ่งมีชีวิตสามารถเข้าใจว่าเนื่องจากลืมคริชณะเราจึงมาอยู่ในสภาวะตามกฎแห่งธรรมชาติวัตถุ และยังเข้าใจอีกว่าชีวิตในร่างวัตถุนี้เป็นโอกาสที่จะเรียกคริชณะจิตสำนึกกลับคืนมา จึงควรใช้สอยประโยชน์อย่างเต็มที่เพื่อให้ได้รับพระเมตตาอันหาที่สุดมิได้จากองค์ภควาน
ได้สนทนากันหลายประเด็นในบทนี้ เช่น บุคคลผู้อยู่ในความทุกข์ บุคคลผู้ชอบถาม บุคคลผู้ต้องการสิ่งจำเป็นทางวัตถุ ความรู้แห่ง บระฮมันฺ ความรู้แห่ง พะระ- มาทมาฺ ความหลุดพ้นจากการเกิด การตาย และโรคภัยไข้เจ็บ และการบูชาองค์ภควาน อย่างไรก็ดีผู้ที่พัฒนาในคริชณะจิตสำนึกจริง ๆ จะไม่สนใจกับวิธีต่าง ๆ เหล่านี้เขาเพียงแต่ปฏิบัติตนในกิจกรรมของคริชณะจิตสำนึกโดยตรง และบรรลุถึงสถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของตนเองว่าเป็นผู้รับใช้นิรันดรขององค์ชรีคริชณะ ในสภาวะเช่นนี้เขาจะมีความยินดีในการสดับฟังและสรรเสริญองค์ภควาน ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความบริสุทธิ์ และมั่นใจว่าจากการกระทำเช่นนี้จุดมุ่งหมายทั้งหมดของเขาจะบรรลุผลสำเร็จ ความศรัทธาอันแรงกล้าเช่นนี้เรียกว่า ดริดฺะ-วระทะฺ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของ ภักดี- โยคะฺ หรือการรับใช้ทิพย์ด้วยความรัก นี่คือข้อสรุปของพระคัมภีร์ทั้งหลาย บทที่เจ็ดของ ภควัต-คีตาฺ เป็นเนื้อหาสาระแห่งความมุ่งมั่นนี้
ดังนั้น ได้จบคำอธิบายโดย บัฺคธิเวดันธะ บทที่เจ็ดของหนังสือฺ ชรีมัด บฺะกะวัด-กีทา ในหัวข้อเรื่อง
ความรู้แห่งสัจธรรมฺ