ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควาน

โศลก 13

โอม อิทิ เอคาชะรัม บระฮมะ
วิยาฮะรัน มาม อนุสมะรันฺ

ยะฮ พระยาทิ ทยะจัน เดฮัม
สะ ยาทิ พะระมาม กะทิมฺ

โอมฺ  -  การผสมอักษร โอม (โอมคาระ)ฺ, อิทิฺ  -  ดังนั้น, เอคะ-อัคชะรัมฺ  -  หนึ่งพยางค์, บระฮมะฺ  -  สมบูรณ์, วิยาฮะรันฺ  -  เปล่งเสียง, มามฺ  -  ข้า (คริชณะ), อนุสมะรันฺ  -  ระลึกถึง, ยะฮฺ  -  ผู้ใดซึ่ง, พระยาทิฺ  -  จาก, ทยะจันฺ  -  ออกจาก, เดฮัมฺ  -  ร่างนี้, สะฮฺ  -  เขา, ยาทิฺ  -  บรรลุ, พะระมามฺ  -  สูงสุด, กะทิมฺ  -  จุดหมายปลายทาง

คำแปลฺ

หลังจากสถิตในการปฏิบัติโยคะนี้และเปล่งเสียงอันศักดิ์สิทธิ์  โอม  ซึ่งเป็นการผสมอักษรที่สูงสุด  หากเขาคิดถึงบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  และออกจากร่างนี้ไปแน่นอนว่าจะบรรลุถึงดาวเคราะห์ทิพย์

คำอธิบายฺ

ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้ว่าคำ  โอม,  บระฮมันฺ,  และองค์ชรีคริชณะไม่แตกต่างกัน  เสียงที่ไร้รูปลักษณ์ของคริชณะคือ  โอมฺ  แต่เสียง  ฮะเร  คริชณะ  บรรจุ  โอมฺ  อยู่ด้วย  การสวดภาวนาบทมนต์  ฮะเร  คริชณะ  ได้แนะนำไว้อย่างชัดเจนสำหรับยุคนี้  ดังนั้นหากผู้ใดออกจากร่างนี้ในบั้นปลายชีวิตและสวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะคริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร/  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร  แน่นอนว่าจะบรรลุถึงหนึ่งในดาวเคราะห์ทิพย์ตามระดับที่ผู้นั้นปฏิบัติ  สาวกของคริชณะจะเข้าไปในดาวเคราะห์คริชณะ  โกโลคะ  วรินดาวะนะ  สำหรับผู้เชื่อในรูปลักษณ์มีดาวเคราะห์อื่นๆอีกมากมายเช่นเดียวกันเรียกว่าดาวเคราะห์  ไวคุณธฺะฺ  ในท้องฟ้าทิพย์  ขณะที่ผู้ไม่เชื่อในรูปลักษณ์จะคงอยู่ใน  บระฮมะจโยทิฺ