โยคีทั้งหมด  เช่น  คารมะ,  กยานะ,  ฮะทฺะ,ฺ  ฯลฯ  ในที่สุดต้องมาถึงความสมบูรณ์แห่งการอุทิศตนเสียสละใน  ภักดี-โยคะฺ  หรือคริชณะจิตสำนึก  ก่อนที่จะไปถึงพระตำหนักทิพย์ของชรีคริชณะและไม่ต้องกลับมา  พวกที่บรรลุถึงดาวเคราะห์วัตถุสูงสุดต่าง  ๆ  ของเทวดายังจะต้องกลับมาเกิดและตายครั้งแล้วครั้งเล่า  เหมือนกับบุคคลในโลกนี้ที่พัฒนาขึ้นไปสู่ดาวเคราะห์ที่สูงกว่า  ผู้คนในดาวเคราะห์ที่สูงกว่า  เช่น  บระฮมะโลคะ,ชันดระโลคะ  และ  อินดระโลคะ  ตกลงมาบนโลก  การปฏิบัติบูชาเรียกว่า  พันชากนิ-วิดยาฺแนะนำไว้ใน  ชฺานโดกยะ  อุพะนิชัดฺ  ช่วยให้บรรลุถึงบระฮมะโลคะ  หากอยู่ที่บระฮมะโลคะหรือพรหมโลกแล้วไม่เจริญในคริชณะจิตสำนึกเขาต้องกลับมาบนโลกอีก  พวกที่พัฒนาคริชณะจิตสำนึกบนดาวเคราะห์สูงจะพัฒนาสูงขึ้นไปเรื่อย  ๆ  และเมื่อถึงเวลาแห่งการทำลายล้างจักรวาล  จะถูกย้ายไปยังอาณาจักรทิพย์อมตะ  บะละเดวะ  วิดยาบูชะณะอธิบายใน  ภควัต-คีตาฺ  ของท่านโดยอ้างโศลกนี้

“เมื่อมีการทำลายล้างจักรวาลวัตถุ  พระพรหมและสาวกของท่านทั้งหมดที่ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกอยู่เสมอ  จะถูกย้ายไปยังจักรวาลทิพย์  และไปยังดาวเคราะห์ทิพย์โดยเฉพาะตามที่ตนปรารถนา”