ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควาน

โศลก 24

อักนิร จโยทิร อฮะฮ ชุคละฮ
ชัน-มาสา อุททะรายะณัมฺ

ทะทระ พระยาทา กัชชัฺนทิ
บระฮมะ บระฮมะ-วิโด จะนาฮฺ

อักนิฮฺ  -  ไฟ, จโยทิฮฺ  -  แสง, อฮะฮฺ  -  กลางวัน, ชุคละฮฺ  -  ปักษ์ขาว, ชัทฺ  -  มาสาฮฺ  -  หกเดือน, อุททะระฺ  -  อยะนัมฺ  -  เมื่อพระอาทิตย์ผ่านไปทางทิศเหนือ, ทะทระฺ  -  ที่นั่น, พระยาทาฮฺ  -  พวกที่จากไป, กัชชัฺนทิฺ  -  ไป, บระฮมะฺ  -  สัจธรรม, บระฮมะ-วิดะฮฺ  -  ผู้รู้สัจธรรม, จะนาฮฺ  -  บุคคลเหล่านั้น

คำแปลฺ

พวกที่รู้  บระฮมัน  สูงสุดบรรลุถึงจุดสูงสุดนั้นด้วยการออกไปจากโลกในระหว่างช่วงเวลาที่เจ้าแห่งไฟมีอิทธิพล  ในแสงสว่าง  ในเวลาที่เป็นมงคลแห่งวัน  ระหว่างปักษ์ข้างขึ้น  หรือระหว่างหกเดือนเมื่อดวงอาทิตย์โคจรไปทางทิศเหนือ

คำอธิบายฺ

เมื่อไฟ  แสง  วัน  และปักษ์ของดวงจันทร์ได้กล่าวไว้  เข้าใจได้ว่าทั้งหมดต่างมีพระปฏิมาผู้ทรงเป็นประมุขและจัดเตรียมเพื่อการเดินทางของดวงวิญญาณ  ในขณะที่กำลังตายจิตใจจะนำพาเขาไปบนวิถีทางแห่งชีวิตใหม่  หากออกจากร่างตามเวลาที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น  ไม่ว่าด้วยอุบัติเหตุหรือด้วยการจัดเตรียม  เป็นไปได้ที่เขาจะบรรลุถึง  บระฮมะจโยทิฺ  ที่ไร้รูปลักษณ์  พวกโยคีที่เจริญก้าวหน้าในการฝึกปฏิบัติโยคะสามารถตระเตรียมเวลาและสถานที่ในการออกจากร่าง  ผู้อื่นที่ไม่สามารถควบคุมได้  หากเป็นอุบัติเหตุที่ทำให้ออกจากร่างในเวลาที่เป็นมงคล  ก็จะไม่ต้องกลับมาในวัฎจักรแห่งการเกิดและการตาย  มิฉะนั้น  เป็นไปได้อย่างสูงว่าพวกเขาต้องกลับมาอีก  อย่างไรก็ดีสำหรับสาวกผู้บริสุทธิ์ในคริชณะจิตสำนึกจะไม่มีความกลัวในการกลับมา  ไม่ว่าออกจากร่างนี้ไปในเวลาที่เป็นมงคลหรือไม่เป็นมงคล  ด้วยอุบัติเหตุหรือด้วยการจัดเตรียม