ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควาน

โศลก 27

ไนเท สริที พารทฺะ จานัม
โยกี มุฮยะทิ คัชชะนะฺ

ทัสมาท สารเวชุ คาเลชุ
โยกะ-ยุคโท บฺะวารจุนะฺ

ะฺ  -  ไม่เคย, เอเทฺ  -  ทั้งสอง, สริทีฺ  -  วิถีทางต่างกัน, พารทฺะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางพริทฺา, จานัมฺ  -  ถึงแม้ว่าเขารู้, โยกีฺ  -  สาวกขององค์ภควาน, มุฮยะทิฺ  -  สับสน, คัชชะนะฺ  -  ผู้ใด, ทัสมาทฺ  -  ดังนั้น, สารเวชุ-คาเลชฺุ  -  เสมอ, โยกะ-ยุคทะฮฺ  -  ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก, บฺะวะฺ  -  เพียงแต่มาเป็น, อารจะนะฺ  -  โอ้ อารจุนะ

คำแปลฺ

ถึงแม้สาวกทราบสองวิธีนี้  โอ้  อารจุนะ  พวกเขาไม่สับสน  ดังนั้น  จงตั้งมั่นตลอดเวลาอยู่ในการอุทิศตนเสียสละ

คำอธิบายฺ

ณ  ที่นี้  คริชณะทรงแนะนำอารจุนะว่า  ไม่ควรวิตกกับวิถีทางต่าง  ๆ  ที่ดวงวิญญาณจะเดินทางไปขณะออกจากโลกวัตถุ  สาวกขององค์ภควานไม่ควรกังวลว่าจะจากไปด้วยการตระเตรียมหรือด้วยอุบัติเหตุ  แต่ควรสถิตอย่างมั่นคงในคริชณะจิตสำนึกโดยสวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  และควรรู้ว่าการวิตกกังวลในทั้งสองวิถีทางนี้มีแต่ปัญหาวิธีที่ดีที่สุดคือซึมซาบอยู่ในคริชณะจิตสำนึก  และประสานทุกสิ่งทุกอย่างในการรับใช้พระองค์  เช่นนี้จะทำให้วิถีทางที่จะไปสู่อาณาจักรทิพย์ปลอดภัยแน่นอน  และโดยตรงคำว่า  โยกะ-ยุคทะฺ  มีความสำคัญอย่างยิ่งในโศลกนี้  ผู้ที่มีความมั่นคงในโยคะจะปฏิบัติกิจกรรมทั้งหมดในคริชณะจิตสำนึกอยู่เสมอ  ชรี  รูพะ  โกสวามี  แนะนำว่า  อนาสัคทัส  ยะฺ  วิชะยาน  ยะทฺารฮัม  อุพะยุนจะทะฮฺ  เราไม่ควรยึดติดอยู่ในภารกิจทางวัตถุ  และทำทุกสิ่งทุกอย่างในคริชณะจิตสำนึก  ด้วยระบบที่เรียกว่า  ยุคทะ-ไวรากยะฺ  นี่  เราจะบรรลุถึงความสมบูรณ์  ดังนั้น  สาวกไม่วิตกกับคำอธิบายเหล่านี้  เพราะทราบว่าการที่จะไปยังพระตำหนักสูงสุดรับประกันด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้