ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควาน

โศลก 5

อันทะ-คาเล ชะ มาม เอวะ
สมะรัน มุคทวา คะเลวะรัมฺ

ยะฮ พระยาทิ สะ มัด-บฺาวัม
ยาทิ นาสทิ อัทระ สัมชะยะฮฺ

อันทะ-คาเลฺ  -  ในบั้นปลายของชีวิต, ชะฺ  -  เช่นกัน, มาม-ข้าฺ, เอวะฺ  -  แน่นอน, สมะรันฺ  -  ระลึกถึง, มุคทวาฺ  -  ยกเลิก, คะเลวะรัมฺ  -  ร่างกาย, ยะฮฺ  -  เขาผู้ซึ่ง, พระยาทิฺ  -  ไป, สะฮฺ  -  เขา, มัท- บฺาวัมฺ  -  ธรรมชาติของข้า, ยาทิฺ  -  บรรลุ, นะฺ  -  ไม่, อัสทิฺ  -  มี, อัทระฺ  -  ที่นี่, สัมชะยะฮฺ  -  ข้อสงสัย

คำแปลฺ

และผู้ใดที่ในบั้นปลายชีวิต  ออกจากร่างกายโดยระลึกถึงข้าเพียงผู้เดียว  จะบรรลุถึงธรรมชาติของข้าโดยทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย

คำอธิบายฺ

โศลกนี้  ได้เน้นถึงจุดสำคัญของคริชณะจิตสำนึก  ผู้ใดที่วิญญาณออกจากร่างในขณะที่มีคริชณะจิตสำนึกจะถูกย้ายไปยังธรรมชาติทิพย์ขององค์ภควานทันที  องค์ภควานทรงเป็นผู้บริสุทธิ์ที่สุดในหมู่ผู้บริสุทธิ์  ฉะนั้น  ผู้ใดที่มีคริชณะจิตสำนึกอยู่เสมอจะเป็นผู้บริสุทธิ์ที่สุดในหมู่ผู้บริสุทธิ์เช่นเดียวกัน  คำว่า  สมะรันฺ  (“ระลึกถึง”)  มีความสำคัญการระลึกถึงคริชณะเป็นไปไม่ได้สำหรับจิตวิญญาณผู้ไม่บริสุทธิ์ที่ไม่ได้ปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกในการอุทิศตนเสียสละรับใช้  ดังนั้น  เราควรปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกตั้งแต่เริ่มแรกของชีวิต  หากเราปรารถนาความสำเร็จในบั้นปลายชีวิต  วิธีการระลึกถึงคริชณะเป็นหัวใจสำคัญ  ดังนั้น  เราควรสวดภาวนามหามนต์  -ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะคริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร  /  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร-  อยู่เสมอโดยไม่มีวันหยุด  องค์เชธันญะทรงแนะนำให้เรามีความอดทนเหมือนกับต้นไม้  (ทะโรร  อิ  วะ  สะฮิชณุนาฺ)  อาจมีอุปสรรคมากมายสำหรับผู้ที่สวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  อย่างไรก็ดีเราต้องอดทนต่ออุปสรรคทั้งหลายเหล่านี้  และภาวนา  -ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะคริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร/  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร-  อย่างต่อเนื่อง  เพื่อในบั้นปลายชีวิตเราสามารถได้รับประโยชน์โดยสมบูรณ์จากคริชณะจิตสำนึก