ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควาน

โศลก 6

ยัม ยัม วาพิ สมะรัน บฺาวัม
ทยะจะทิ อันเท คะเลวะรัมฺ

ทัม ทัม เอไวทิ คะอุนเทยะ
สะดา ทัด-บฺาวะ-บฺาวิทะฮฺ

ยัม ยัมฺ  -  อะไรก็แล้วแต่, วา อพิฺ  -  ทั้งหมด, สมะรันฺ  -  ระลึกถึง, บฺาวัมฺ  -  ธรรมชาติ, ทยะ จะทิฺ  -  ยกเลิก, อันเทฺ  -  บั้นปลาย, คะเลวะรัมฺ  -  ร่างนี้, ทัม ทัมฺ  -  ในทำนองเดียวกัน, เอวะฺ  -  แน่นอน, เอทิฺ  -  ได้รับ, คะอุนเทยะฺ  -  โอ้โอรสพระนางคุนที, สะดาฺ  -  เสมอ, ทัทฺ  -  นั้น, บฺาวะฺ  -  สภาวะจิต, บฺาวิทะฮฺ  -  จำ

คำแปลฺ

ไม่ว่าจิตสำนึกระลึกถึงอะไรขณะที่ออกจากร่าง  โอ้  โอรสพระนางคุนที  เขาจะได้รับสิ่งนั้นอย่างแน่นอน

คำอธิบายฺ

วิธีการเปลี่ยนธรรมชาติของเราในช่วงวิกฤตการณ์แห่งความตายได้อธิบายไว้ณ  ที่นี้  ในบั้นปลายชีวิตบุคคลออกจากร่างและคิดถึงคริชณะ  จะได้รับธรรมชาติทิพย์แห่งองค์ภควาน  ไม่เป็นความจริงที่บุคคลคิดถึงอย่างอื่นนอกจากคริชณะแล้วจะบรรลุถึงระดับทิพย์เช่นเดียวกัน  ประเด็นนี้เราควรตั้งข้อสังเกตด้วยความระมัดระวัง  เราจะตายในสภาวะจิตที่ถูกต้องได้อย่างไร?  มะฮาราจะ  บฺะระทะ  แม้จะเป็นบุคลิกภาพผู้ยิ่งใหญ่ทรงคิดถึงกวางในบั้นปลายของชีวิต  ชาติต่อมาจึงถูกย้ายเข้าไปในร่างกวาง  แม้เป็นกวาง  ท่านระลึกถึงกรรมในอดีตได้  จึงต้องยอมรับร่างสัตว์นั้น  แน่นอนว่าความคิดในขณะที่เรามีชีวิตอยู่สะสมและมีอิทธิพลต่อความคิดของเราในขณะที่ตาย  ดังนั้น  ชีวิตนี้จึงปูทางไว้สำหรับชาติหน้า  หากปัจจุบันเราใช้ชีวิตในระดับแห่งความดีและคิดถึงคริชณะเสมอเป็นไปได้ที่เราจะระลึกถึงคริชณะในบั้นปลายของชีวิต  เช่นนี้จะช่วยย้ายเราไปสู่ธรรมชาติทิพย์แห่งคริชณะ  หากมีความซึมซาบอยู่ในระดับทิพย์ในการรับใช้คริชณะ  ร่างต่อไปของเราจะเป็นทิพย์ไม่ใช่วัตถุ  ดังนั้นการสวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะคริชณะ  คริชณะ  ฮะเร  ฮะเร/  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร  เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อความสำเร็จในการเปลี่ยนระดับจิตสำนึกในบั้นปลายของชีวิตเรา