ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควาน

โศลก 7

ทัสมาท สารเวชุ คาเลชุ
มาม อนุสมะระ ยุดฺยะ ชะฺ

มะยิ อารพิทะ-มะโน-บุดดิฺร
มาม เอไวชยะสิ อสัมชะยะฮฺ

ทัสมาทฺ  -  ดังนั้น, สารเวชฺุ  -  ตลอด, คาเลชฺุ  -  เวลา, มามฺ  -  ข้า, อนุสมะระฺ  -  ระลึกถึงเรื่อยๆ, ยุดฺยะฺ  -  ต่อสู้, ชะฺ  -  เช่นกัน, มะยิฺ  -  แด่ข้า, อารพิทะฺ  -  ศิโรราบ, มะนะฮฺ  -  จิตใจ, บุดดิฺฮฺ  -  ปัญญา, มามฺ  -  แด่ข้า, เอวะฺ  -  แน่นอน, เอชยะสิฺ  -  เธอจะได้รับ, อสัมชะยะฮฺ  -  เหนือความสงสัย

คำแปลฺ

ฉะนั้น  โอ้  อารจุนะ  เธอควรระลึกถึงข้าในรูปลักษณ์คริชณะอยู่เสมอ  และในขณะเดียวกันก็ปฏิบัติหน้าที่ในการต่อสู้ที่ได้กำหนดไว้  โดยอุทิศกิจกรรมต่าง  ๆของเธอแด่ข้า  จิตใจและปัญญาตั้งมั่นอยู่ที่ข้า  เธอจะบรรลุถึงข้าโดยไม่ต้องสงสัย

คำอธิบายฺ

คำสั่งสอนที่ให้แก่อารจุนะนี้มีความสำคัญมากสำหรับมวลมนุษย์ที่ปฏิบัติอยู่ในกิจกรรมทางวัตถุ  องค์ภควานมิได้ตรัสว่าควรยกเลิกหน้าที่หรือการปฏิบัติที่กำหนดไว้สำหรับเรา  เรายังคงปฏิบัติหน้าที่ต่อไป  แต่ในขณะเดียวกันระลึกถึงคริชณะด้วยการสวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  เช่นนี้จะทำให้เราเป็นอิสระจากมลทินทางวัตถุและทำให้จิตใจและปัญญาของเราอยู่กับคริชณะ  จากการสวดภาวนาพระนามต่าง  ๆ  ของคริชณะ  เราจะถูกย้ายไปยังดาวเคราะห์สูงสุด  คริชณะโลคะโดยไม่ต้องสงสัย