ในโศลกนี้อธิบายถึงคำว่า  มะฮาทมาฺ  อย่างชัดเจน  ลักษณะอาการแรกของ  มะฮาทมาฺ  คือ  เขาสถิตในธรรมชาติทิพย์เรียบร้อยแล้ว  และมิได้อยู่ภายใต้การควบคุมของธรรมชาติวัตถุ  เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?  ได้อธิบายไว้ในบทที่เจ็ดว่า  ผู้ใดที่ศิโรราบต่อชรีคริชณะบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าจะได้รับอิสรภาพจากการควบคุมของธรรมชาติวัตถุ  นี่คือคุณสมบัติ  ทันทีที่ดวงวิญญาณศิโรราบต่อองค์ภควาน  นั่นคือสูตรพื้นฐานในฐานะที่เป็นพลังงานพรมแดน  ทันทีที่สิ่งมีชีวิตได้รับอิสรภาพจากการควบคุมของธรรมชาติวัตถุ  เขาจะอยู่ภายใต้การนำทางของธรรมชาติทิพย์  การนำทางของธรรมชาติทิพย์เรียกว่า  ไดวี  พระคริทิฺ  ดังนั้น  เมื่อได้รับการส่งเสริมเช่นนี้  ด้วยการศิโรราบต่อบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  เขาบรรลุถึงระดับของดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่  มะฮาทมาฺ

มะฮาทมาฺ  จะไม่เบี่ยงเบนสมาธิของตนเองไปกับสิ่งอื่นใดนอกจากคริชณะ  เพราะทราบดีว่าคริชณะคือบุคคลสูงสุดองค์เดิม  แหล่งกำเนิดของแหล่งกำเนิดทั้งปวงโดยไม่มีข้อสงสัย  มะฮาทมาฺ  หรือดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่นี้พัฒนาจากการมาคบหาสมาคมกับ  มะฮาทมาฺหรือสาวกผู้บริสุทธิ์  เหล่าสาวกผู้บริสุทธิ์จะไม่ยึดติดแม้แต่กับรูปลักษณ์อื่นของคริชณะ  เช่น  มะฮา-วิชณฺุ  สี่กร  แต่จะยึดมั่นอยู่กับรูปลักษณ์สองกรของคริชณะเท่านั้น  โดยไม่ยึดติดกับรูปลักษณ์อื่นใดของพระองค์  และไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับรูปลักษณ์ใด  ๆ  ของเทวดาหรือมนุษย์  ท่านเพียงแต่ทำสมาธิอยู่ที่คริชณะในคริชณะจิตสำนึก  และปฏิบัติรับใช้โดยตรงต่อพระองค์ในคริชณะจิตสำนึกอยู่เสมอเท่านั้น