ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 16

อฮัม คระทุร อฮัม ยะกยะฮ
สวะดฺาฮัม อฮัม โอชะดัมฺ

มันโทร ฮัม อฮัม เอวาจยัม
อฮัม อักนิร อฮัม ฮุทัมฺ

อฮัมฺ  -  ข้า, คระทุฮฺ  -  พิธีกรรมพระเวท, อฮัม-ข้า, ยะกยะฮ-สมริทิฺ  -  การบูชา, สวะดฺาฺ  -  บวงสรวง, อฮัมฺ  -  ข้า, อฮัมฺ  -  ข้า, โอชะดัฺมฺ  -  สมุนไพรรักษาโรค, มันทระฮฺ  -  บทมนต์ทิพย์, อฮัมฺ  -  ข้า , อฮัมฺ  -  ข้า, เอวะฺ  -  แน่นอน, อาจยัมฺ  -  เนยที่ละลาย, อฮัมฺ  -  ข้า, อักนิฮฺ  -  ไฟ, อฮัมฺ  -  ข้า, ฮุทัมฺ  -  ถวาย

คำแปลฺ

แต่ข้าคือพิธีบูชา  ข้าคือการบูชา  ข้าคือเครื่องถวายให้แก่บรรพบุรุษ  ข้าคือสมุนไพรรักษาโรค  ข้าคือบทมนต์ทิพย์  ข้าคือเนย  ข้าคือไฟ  และข้าคือเครื่องถวาย

คำอธิบายฺ

พิธีบูชาพระเวทชื่อว่า  จโยทิชโทมะฺ  คือคริชณะเช่นเดียวกัน  พระองค์ทรงเป็น  มะฮา-ยะกยะฺ  ที่กล่าวไว้ใน  สมริทิฺ  การบวงสรวงที่ถวายให้  พิทริโลคะฺ  การปฏิบัติพิธีบูชาเพื่อให้  พิทริโลคะฺ  พึงพอใจ  พิจารณาว่าเป็นยาชนิดหนึ่งในรูปของเนยใสคือคริชณะเช่นเดียวกัน  บทมนต์ภาวนาสัมพันธ์กันนี้คือคริชณะเช่นกัน  และสิ่งของอื่น  ๆ  มากมายที่ทำมาจากผลิตภัณฑ์นมเพื่อถวายในพิธีบูชาคือคริชณะเช่นเดียวกัน  ไฟก็คือคริชณะเพราะว่าไฟเป็นหนึ่งในห้าวัตถุธาตุ  ดังนั้น  จึงอ้างได้ว่าเป็นพลังงานที่แบ่งแยกออกมาจากคริชณะ  พิธีบูชาพระเวทที่แนะนำไว้ในภาคของคารมะ-คาณดะฺ  ในคัมภีร์พระเวทรวมทั้งหมดคือคริชณะเช่นกัน  อีกนัยหนึ่งพวกที่ปฏิบัติถวายการอุทิศตนรับใช้แด่คริชณะเข้าใจว่าได้ปฏิบัติพิธีการบูชาทั้งหลายที่แนะนำไว้ในคัมภีร์พระเวทเสร็จสิ้นแล้ว