ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 19

ทะพามิ อฮัม อฮัม วารชัม
นิกริฮณามิ อุทสริจามิ ชะฺ

อัมริทัม ไชวะ มริทยุช ชะ
สัด อสัช ชาฮัม อารจะนะฺ

ทะพามิฺ  -  ให้ความร้อน, อฮัมฺ  -  ข้า, อฮัมฺ  -  ข้า, วารชัมฺ  -  ฝน, นิกริฮณามิฺ  -  ยับยั้ง, อุทสริจามิฺ  -  ส่งออกไป, ชะฺ  -  และ, อัมริทัมฺ  -  อมฤตยู, ชะฺ  -  และ, เอวะฺ  -  แน่นอน, มริทยุฮฺ  -  ความตาย, ชฺุ  -  เช่นกัน, สัทฺ  -  วิญญาณ, อสัทฺ  -  วัตถุ, ชะฺ  -  และ, อฮัมฺ  -  ข้า, อารจุนะฺ  -  โอ้ อารจุนะ

คำแปลฺ

โอ้  อารจุนะ  ข้าให้ความร้อน  และข้าเป็นผู้ยับยั้งและผู้ส่งฝน  ข้าคืออมฤตยู  และข้าคือมฤตยูด้วยเช่นกัน  ทั้งดวงวิญญาณและวัตถุอยู่ในข้า

คำอธิบายฺ

ด้วยพลังต่าง  ๆ  ของคริชณะที่แผ่กระจายความร้อนและแสงผ่านทางผู้แทนเช่นไฟฟ้าและดวงอาทิตย์  ในฤดูร้อนคริชณะทรงเป็นผู้ยับยั้งฝนไม่ให้ตกลงมาจากฟากฟ้าและในฤดูฝนคริชณะทรงให้ฝนตกลงมาอย่างมากมาย  พลังงานที่ค้ำจุนพวกเรา  ด้วยการให้ชีวิตของพวกเราอยู่ยืนยาวคือคริชณะ  และคริชณะทรงพบพวกเราตอนจบในรูปของความตาย  จากการวิเคราะห์พลังงานต่าง  ๆ  เหล่านี้ทั้งหมดของคริชณะ  ทำให้มั่นใจได้ว่าสำหรับคริชณะทรงไม่มีข้อแตกต่างระหว่างวัตถุและวิญญาณ  หรืออีกนัยหนึ่งพระองค์ทรงเป็นทั้งวัตถุและวิญญาณ  ดังนั้น  ในระดับสูงของคริชณะจิตสำนึกไม่มีการแบ่งแยก  จะเห็นแต่คริชณะในทุกสิ่งทุกอย่างเท่านั้น

เนื่องจากคริชณะทรงเป็นทั้งวัตถุและวิญญาณ  รูปลักษณ์จักรวาลอันมหึมาที่รวมปรากฏการณ์ทางวัตถุเข้าด้วยกันทั้งหมดคือคริชณะเช่นเดียวกัน  และลีลาของพระองค์ในรูปของ  ชยามะสุนดะระ  สองกร  ทรงขลุ่ย  อยู่ที่วรินดาวะนะก็เป็นลีลาของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า