ไทร-วิดยาฮฺ - ผู้รู้พระเวททั้งสาม, มามฺ - ข้า, โสมะ-พาฮฺ - พวกที่ดื่มน้ำ โสมะฺ, พูทะฺ - บริสุทธิ์ขึ้น, พาพาฮฺ - จากความบาป, ยะกไยฮฺ - ด้วยการบูชา, อิชทวาฺ - การบูชา, สวะฮ-กะทิมฺ - วิถีทางสู่สวรรค์, พรารทฺะยันเทฺ - สวดมนต์เพื่อ, เทฺ - พวกเขา, พุณยัมฺ - บุญ, อาสาดยะฺ - บรรลุ, สุระ-อินดระฺ - ของพระอินทร์, โลคัมฺ - โลก, อัชนันทิฺ - ความสุข, ดิพยานฺ - ชาวสวรรค์, ดิวิฺ - บนสวรรค์, เดวะ-โบฺกานฺ - ความสุขของชาวสวรรค์
คาว่า ไทร-วิดยาฮฺ หมายถึง คัมภีร์พระเวททั้งสาม สามะ ยะจุรฺ และ ริก, บระฮมะณะฺ ผู้ศึกษาคัมภีร์พระเวททั้งสามเล่มนี้เรียกว่า ทริ-เวดีฺ ผู้ใดที่ยึดมั่นกับความรู้ที่มาจากคัมภีร์พระเวททั้งสามเล่มนี้เป็นอย่างมากจะเป็นที่เคารพนับถือในสังคม ด้วยความอับโชคมีนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่ของคัมภีร์พระเวทมากมายที่ไม่รู้จุดมุ่งหมายสูงสุดในการศึกษาพระคัมภีร์ ดังนั้น ณ ที่นี้คริชณะทรงประกาศว่า ตัวพระองค์คือจุดมุ่งหมายสูงสุดของ ทริ-เวดี, ทริ-เวดีฺ ที่แท้จริงจะมาพึ่งพระบารมีอยู่ภายใต้พระบาทรูปดอกบัวของคริชณะ และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความบริสุทธิ์เพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย การอุทิศตนเสียสละรับใช้เริ่มจากการสวดภาวนาบทมนต์ฮะเร คริชณะ และพยายามเข้าใจคริชณะตามความเป็นจริงควบคู่กันไป ด้วยความอับโชคที่พวกนักศึกษาคัมภีร์พระเวทอย่างเป็นทางการ สนใจแค่พิธีบูชาที่ถวายให้เทวดาเช่นพระอินทร์และพระจันทร์เท่านั้น จากความพยายามเช่นนี้ผู้บูชาเทวดาได้รับความบริสุทธิ์จากมลทินแห่งคุณสมบัติธรรมชาติวัตถุที่ต่ำกว่า จากนั้นก็พัฒนาไปสู่ระบบดาวเคราะห์ที่สูงกว่าหรือโลกสวรรค์ เช่น มะฮารโลคะ จะนะโลคะ ทะโพโลคะ ฯลฯ เมื่อสถิตในระบบดาวเคราะห์ที่สูงกว่าเหล่านี้ จะสามารถสนองประสาทสัมผัสของตนเองดีกว่าในโลกนี้เป็นร้อย ๆ พัน ๆ เท่า