ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 20

ไทร-วิฺดยา มาม โสมะ-พาฮ พูทะ-พาพา
ยะกไยร อิชทวา สวาร-กะทิม พรารทฺะยันเทฺ

เท พุณยัม อาสาดยะ สุเรนดระ-โลคัม
อัชนันทิ ดิพยาน ดิวิ เดวะ-โบฺกานฺ

ไทร-วิดยาฮฺ  -  ผู้รู้พระเวททั้งสาม, มามฺ  -  ข้า, โสมะ-พาฮฺ  -  พวกที่ดื่มน้ำ โสมะฺ, พูทะฺ  -  บริสุทธิ์ขึ้น, พาพาฮฺ  -  จากความบาป, ยะกไยฮฺ  -  ด้วยการบูชา, อิชทวาฺ  -  การบูชา, สวะฮ-กะทิมฺ  -  วิถีทางสู่สวรรค์, พรารทฺะยันเทฺ  -  สวดมนต์เพื่อ, เทฺ  -  พวกเขา, พุณยัมฺ  -  บุญ, อาสาดยะฺ  -  บรรลุ, สุระ-อินดระฺ  -  ของพระอินทร์, โลคัมฺ  -  โลก, อัชนันทิฺ  -  ความสุข, ดิพยานฺ  -  ชาวสวรรค์, ดิวิฺ  -  บนสวรรค์, เดวะ-โบฺกานฺ  -  ความสุขของชาวสวรรค์

คำแปลฺ

พวกที่ศึกษาคัมภีร์พระเวทและดื่มน้ำโสมะ  แสวงหาโลกสวรรค์  บูชาข้าทางอ้อมเมื่อบริสุทธิ์ขึ้นจากผลบาป  และมีบุญไปเกิดบนโลกสวรรค์ของพระอินทร์  ซึ่งจะได้รับความสุขสำราญแบบชาวสวรรค์

คำอธิบายฺ

คาว่า  ไทร-วิดยาฮฺ  หมายถึง  คัมภีร์พระเวททั้งสาม  สามะ  ยะจุรฺ  และ  ริก,  บระฮมะณะฺ  ผู้ศึกษาคัมภีร์พระเวททั้งสามเล่มนี้เรียกว่า  ทริ-เวดีฺ  ผู้ใดที่ยึดมั่นกับความรู้ที่มาจากคัมภีร์พระเวททั้งสามเล่มนี้เป็นอย่างมากจะเป็นที่เคารพนับถือในสังคม  ด้วยความอับโชคมีนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่ของคัมภีร์พระเวทมากมายที่ไม่รู้จุดมุ่งหมายสูงสุดในการศึกษาพระคัมภีร์  ดังนั้น  ณ  ที่นี้คริชณะทรงประกาศว่า  ตัวพระองค์คือจุดมุ่งหมายสูงสุดของ  ทริ-เวดี,  ทริ-เวดีฺ  ที่แท้จริงจะมาพึ่งพระบารมีอยู่ภายใต้พระบาทรูปดอกบัวของคริชณะ  และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความบริสุทธิ์เพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย  การอุทิศตนเสียสละรับใช้เริ่มจากการสวดภาวนาบทมนต์ฮะเร  คริชณะ  และพยายามเข้าใจคริชณะตามความเป็นจริงควบคู่กันไป  ด้วยความอับโชคที่พวกนักศึกษาคัมภีร์พระเวทอย่างเป็นทางการ  สนใจแค่พิธีบูชาที่ถวายให้เทวดาเช่นพระอินทร์และพระจันทร์เท่านั้น  จากความพยายามเช่นนี้ผู้บูชาเทวดาได้รับความบริสุทธิ์จากมลทินแห่งคุณสมบัติธรรมชาติวัตถุที่ต่ำกว่า  จากนั้นก็พัฒนาไปสู่ระบบดาวเคราะห์ที่สูงกว่าหรือโลกสวรรค์  เช่น  มะฮารโลคะ  จะนะโลคะ  ทะโพโลคะ  ฯลฯ  เมื่อสถิตในระบบดาวเคราะห์ที่สูงกว่าเหล่านี้  จะสามารถสนองประสาทสัมผัสของตนเองดีกว่าในโลกนี้เป็นร้อย  ๆ  พัน  ๆ  เท่า