ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 22

อนันยาช ชินทะยันโท มาม
เย จะนาฮ พารยุพาสะเทฺ

เทชาม นิทยาบิฺยุคทานาม
โยกะ-คเชมัม วะฮามิ อฮัมฺ

อนันยาฮฺ  -  ไม่มีเป้าหมายอื่นใด, ชินทะยันทะฮฺ  -  จิตตั้งมั่น, มามฺ  -  อยู่ที่ข้า, เยฺ  -  พวกที่, จะนาฮฺ  -  บุคคล, พารยุพาสะเทฺ  -  บูชาอย่างถูกต้อง, เทชามฺ  -  ของพวกเขา, นิทยะฺ  -  เสมอ, อบิฺยุคทา นามฺ  -  ตั้งมั่นในการอุทิศตนเสียสละ, โยกะฺ  -  จำเป็นต้องทำ, คเชมัมฺ  -  ปกป้อง, วะฮามิฺ  -  ส่ง, อฮัมฺ  -  ข้า

คำแปลฺ

แต่พวกที่บูชาข้าอยู่เสมอด้วยการอุทิศตนเสียสละ  โดยเฉพาะทำสมาธิอยู่ที่รูปลักษณ์ทิพย์ของข้า  คนเหล่านี้  ข้าจะส่งส่วนที่ขาดให้  และรักษาส่วนที่มีอยู่แล้ว

คำอธิบายฺ

ผู้ที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียวหากปราศจากซึ่งคริชณะจิตสำนึก  ได้แต่ระลึกถึงคริชณะวันละยี่สิบสี่ชั่วโมง  ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยการสดับฟัง  สวดภาวนา  ระลึกถึง  ถวายบทมนต์  บูชา  รับใช้พระบาทรูปดอกบัวของพระองค์  ถวายการรับใช้อื่น  ๆ  เพิ่มพูนมิตรภาพ  และศิโรราบโดยดุษฎีต่อองค์ภควานกิจกรรมทั้งหลายเหล่านี้เป็นสิริมงคลและเต็มไปด้วยพลังทิพย์ซึ่งจะทำให้สาวกสมบูรณ์ในความรู้แจ้งแห่งตน  ดังนั้น  สิ่งเดียวที่ปรารถนาคือมาอยู่ใกล้ชิดกับองค์ภควาน  สาวกเช่นนี้จะมาถึงองค์ภควานโดยไม่ยากลำบากอย่างไม่ต้องสงสัย  เช่นนี้เรียกว่าโยคะ  ด้วยพระเมตตาของพระองค์  สาวกเช่นนี้ไม่มีวันกลับมาสู่สภาวะชีวิตวัตถุอีก  คเชมะฺ  หมายถึงการปกป้องคุ้มครองด้วยพระเมตตาขององค์ภควาน  พระองค์ทรงช่วยสาวกให้บรรลุถึงคริชณะจิตสำนึกด้วยโยคะ  และเมื่อมีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  องค์ภควานจะทรงปกป้องคุ้มครองเราไม่ให้ตกลงไปสู่สภาวะชีวิตที่มีความทุกข์อีกต่อไป