ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ เก้า

ความรู้ที่ลับสุดยอด

โศลก 24

ออัม ฮิ สารวะ-ยะกยานนาม
โบฺคทา ชะ พระบํุร เอวะ ชะฺ

นะ ทุ มาม อบิฺจานันทิ
ทัททเวนาทัช ชยะวันทิ เทฺ

อฮัมฺ  -  ข้า, ฮิฺ  -  แน่นอน, สารวะฺ  -  ทั้งหมด, ยะกยานามฺ  -  การบูชา, โบคทาฺ  -  ผู้มีความสุข, ชะฺ  -  และ, พระบํุฮฺ  -  องค์ภควาน, เอวะฺ  -  เช่นกัน, ชะฺ  -  และ, นะฺ  -  ไม่, ทฺุ  -  แต่, มามฺ  -  ข้า, อบิฺจานันทิฺ  -  พวกเขารู้, ทัททเวนะฺ  -  ในความจริง, อทะฮฺ  -  ฉะนั้น, ชยะวันทิฺ  -  ตกลงต่ำ, เทฺ  -  พวกเขา

คำแปลฺ

ข้าคือผู้มีความสุขและเป็นเจ้าแห่งพิธีบูชาทั้งหลายแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น  ฉะนั้นพวกที่ไม่รู้ธรรมชาติทิพย์อันแท้จริงของข้าจะตกลงต่ำ

คำอธิบายฺ

ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้ว่ามีวิธีการปฏิบัติ  ยะกยะฺ  มากมายที่แนะนำไว้ในวรรณกรรมพระเวท  แต่อันที่จริงทั้งหมดมีไว้เพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย  ยะกยะฺหมายถึงพระวิชณุ  ในบทที่สามของ  ภควัต-คีตาฺ  กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าเราควรทำงานเพื่อให้  ยะกยะฺ  หรือให้พระวิชณุทรงพอพระทัยเท่านั้น  รูปแบบอันสมบูรณ์แห่งความเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์ชื่อว่า  วารณาชระมะ-ดฺารมะฺ  หมายเฉพาะเพื่อให้พระวิชณุทรงพอพระทัย  ฉะนั้น  คริชณะตรัสในโศลกนี้ว่า  “ข้าคือผู้ได้รับความสุขจากพิธีบูชาทั้งปวงเพราะข้าคือเจ้านายสูงสุด”  อย่างไรก็ดี  ผู้ด้อยปัญญาไม่รู้ความจริงนี้บูชาเทวดาเพื่อผลประโยชน์ชั่วคราวบางประการ  ดังนั้น  พวกเขาตกลงไปในความเป็นอยู่ทางวัตถุ  และไม่บรรลุถึงจุดมุ่งหมายที่ปรารถนาของชีวิต  หากผู้ใดมีความปรารถนาทางวัตถุที่ต้องสนองตอบ  ควรสวดภาวนาแด่องค์ภควานจะดีกว่า  (ถึงแม้ว่าไม่ใช่เป็นการอุทิศตนเสียสละที่บริสุทธิ์)  และจะได้รับผลตามใจปรารถนา