ณ  ที่นี้องค์ภควานทรงประกาศอย่างชัดเจนว่า  ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ไม่มีข้อแบ่งแยกระหว่างชนชั้นต่ำและชนชั้นสูง  ในแนวคิดแห่งชีวิตทางวัตถุมีการแบ่งแยกเช่นนี้  แต่สำหรับผู้ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ทิพย์ต่อองค์ภควานจะไม่มี  ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะไปถึงจุดมุ่งหมายสูงสุดได้  ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  (2.4.18)  กล่าวไว้ว่า  แม้พวกที่ต่ำสุดเรียกว่า  ชันดาละฺ  (คนกินสุนัข)  สามารถทำให้บริสุทธิ์ขึ้นมาได้ด้วยการมาคบหาสมาคมกับสาวกผู้บริสุทธิ์  ฉะนั้น  การอุทิศตนเสียสละรับใช้และการนำทางของสาวกผู้บริสุทธิ์มีพลังอำนาจมากจนไม่มีการเลือกปฏิบัติระหว่างชนชั้นที่ต่ำกว่าและชนชั้นที่สูงกว่า  ทุก  ๆ  คนนำไปปฏิบัติได้  คนที่เรียบง่ายที่สุดมาพึ่งสาวกผู้บริสุทธิ์สามารถทำให้บริสุทธิ์ขึ้นได้จากการนำทางที่ถูกต้อง  ตามระดับต่าง  ๆ  ของธรรมชาติวัตถุ  มนุษย์แบ่งอยู่ในระดับแห่งความดี  (บระฮมะณะฺ)  ระดับแห่งตัณหา  (คชัทริยะ  หรือผู้บริหาร)ระดับผสมกันระหว่างตัณหาและอวิชชา  (ไวชยะ  หรือพ่อค้า)  และระดับแห่งอวิชชา(ชูดระ  หรือผู้ใช้แรงงาน)  พวกที่ต่ำไปกว่านี้เรียกว่า  ชันดาละฺ  ที่เกิดในครอบครัวบาปโดยทั่วไปการคบหาสมาคมกับผู้ที่เกิดในครอบครัวบาป  ชนชั้นสูงรับไม่ได้  แต่วิธีแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้มีพลังอำนาจมาก  สาวกผู้บริสุทธิ์ขององค์ภควานสามารถทำให้คนในชั้นต่ำทั้งหมดบรรลุถึงความสมบูรณ์สูงสุดแห่งชีวิตได้  เป็นเช่นนี้ได้เมื่อเรามาพึ่งคริชณะเท่านั้น  ดังที่ได้แสดงไว้  ณ  ที่นี้ด้วยคำว่า  วิยะพาชริทยะฺ  เราต้องมาพึ่งคริชณะโดยสมบูรณ์แล้วจะกลายมาเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่กว่า  กยานีฺ  และ  โยคี  ผู้ยิ่งใหญ่