โศลกนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าคริชณะจิตสำนึกเป็นวิถีทางเดียวเท่านั้นที่สามารถส่งเราให้ออกจากเงื้อมมือของโลกวัตถุที่มีมลทินนี้ได้  บางครั้งนักบรรยายผู้ไม่มีคุณธรรมบิดเบือนความหมายซึ่งกล่าวไว้อย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้ว่า  การอุทิศตนเสียสละรับใช้ทั้งหมดควรถวายให้องค์ภควานคริชณะ  ด้วยความอับโชคนักบรรยายผู้ไม่มีคุณธรรมชักจูงจิตใจของผู้อ่านให้หันเหไปในหนทางที่เป็นไปไม่ได้  นักบรรยายเหล่านี้ไม่รู้ว่าไม่มีข้อแตกต่างระหว่างจิตใจของคริชณะและพระวรกายของพระองค์  คริชณะทรงไม่ใช่มนุษย์ปุถุชนธรรมดา  พระองค์ทรงเป็นสัจธรรมสูงสุด  พระวรกายของพระองค์จิตใจของพระองค์  และตัวพระองค์เองเป็นหนึ่งเดียวกันและสมบูรณ์สูงสุด  ได้กล่าวไว้ใน  คูรมะ  พุราณะฺ  ดังที่บัฺคธิสิดดฺานธะ  สะรัสวะที  โกสวามี  ได้อ้างอิงในคำบรรยาย  อนุบฺา  ชยะฺ  ของหนังสือ  เชธันญะ-ชะริทามริทะฺ  (บทที่ห้า  อาดิ-ลีลาฺ  โศลก  41-48)  เดฮะ-  เดฮิ-วิเบฺโด  ยัม  เนชวะเร  วิดยะเท  ควะชิทฺ  หมายความว่าในองค์ภควานคริชณะไม่มีข้อแตกต่างระหว่างตัวพระองค์เองและพระวรกายของพระองค์  เนื่องจากนักบรรยายไม่รู้ศาสตร์แห่งคริชณะ  จึงซ่อนคริชณะและแบ่งแยกบุคลิกภาพของพระองค์จากจิตใจหรือจากพระวรกายของพระองค์  แม้ว่านี่เป็นเพียงอวิชชาในศาสตร์แห่งคริชณะโดยแท้  แต่บางคนยังทำผลกำไรจากการชักนำผู้คนไปในทางที่ผิด

มีบางคนที่เป็นมาร  คิดถึงคริชณะเช่นเดียวกันนี้  แต่ด้วยความอิจฉาเหมือนกับกษัตริย์คัมสะ  พระมาตุลาของคริชณะ  ซึ่งคิดถึงคริชณะเสมอเช่นเดียวกันแต่ความคิดของคัมสะเป็นศัตรู  และอยู่ในความวิตกกังวลเสมอว่าเมื่อไรคริชณะจะมาสังหารตนความคิดเช่นนี้จะไม่ช่วยเรา  เราควรคิดถึงคริชณะในการอุทิศตนเสียสละด้วยความรักนั่นคือ  บัฺคธิฺ  เราควรพัฒนาความรู้แห่งองค์คริชณะอย่างต่อเนื่อง  การพัฒนาที่อำนวยประโยชน์นั้นคืออะไร?  คือการเรียนรู้จากครูผู้เชื่อถือได้  คริชณะคือองค์ภควาน  ได้อธิบายไว้หลายครั้งแล้วว่า  พระวรกายของพระองค์ไม่ใช่วัตถุ  แต่ทรงเป็นอมตะมีความปลื้มปีติสุขและความรู้  การสนทนาเกี่ยวกับคริชณะเช่นนี้จะช่วยให้เรามาเป็นสาวก  การเข้าใจคริชณะว่าเป็นอย่างอื่น  โดยเรียนรู้จากแหล่งที่ผิดจะพิสูจน์ให้เห็นว่าไม่ได้รับผลประโยชน์อันใดเลย

ฉะนั้น  เราควรให้จิตใจจดจ่ออยู่ที่รูปลักษณ์อมตะ  รูปลักษณ์เดิมแท้ของคริชณะด้วยความมุ่งมั่นในหัวใจว่าคริชณะคือองค์ภควาน  และเราควรปฏิบัติในการบูชา  มีวัดเป็นร้อย  ๆ  พัน  ๆ  วัดในประเทศอินเดียที่บูชาคริชณะ  และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้  เมื่อมีการปฏิบัติเช่นนี้เราต้องถวายความเคารพต่อคริชณะ  ก้มศีรษะต่อหน้าพระปฏิมา  ใช้จิดใจ  ร่างกาย  กิจกรรม  และทุกสิ่งทุกอย่างปฏิบัติรับใช้  เช่นนี้จะทำให้ซึมซาบอยู่ในคริชณะอย่างสมบูรณ์โดยไม่เบี่ยงเบน  และจะช่วยย้ายเราไปยังคริชณะโลคะ  เราควรระวังไม่ให้นักบรรยายผู้ไม่มีคุณธรรมมาบิดเบือน  และต้องปฏิบัติในวิธีแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้เก้าวิธี  เริ่มจากการสดับฟังและการสวดภาวนาเกี่ยวกับคริชณะการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์คือจุดมุ่งหมายสูงสุดของสังคมมนุษย์

บทที่เจ็ดและบทที่แปดของ  ภควัต-คีตาฺ  อธิบายถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์แด่องค์ภควาน  โดยปราศจากความรู้จากการคาดคะเน  อิทธิฤทธิ์โยคะ  และกิจกรรมเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุ  พวกที่ยังไม่ทำให้ตนเองบริสุทธิ์ขึ้นอาจยึดติดอยู่กับลักษณะต่าง  ๆ  ขององค์ภควาน  เช่น  บระฮมะจโยทิฺ  ที่ไร้รูปลักษณ์  และ  พะระมาทมาฺ  ในหัวใจของทุกคน  แต่สาวกผู้บริสุทธิ์ปฏิบัติตนรับใช้องค์ภควานโดยตรง

มีบทกวีอันสวยงามเกี่ยวกับคริชณะที่กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า  ผู้ใดปฏิบัติในการบูชาเทวดาเป็นผู้ที่ด้อยปัญญาที่สุด  และไม่สามารถได้รับรางวัลสูงสุดจากองค์ภควานไม่ว่าในเวลาใด  ในตอนต้น  บางครั้งสาวกอาจตกต่ำลงจากมาตรฐานแต่ควรพิจารณาว่าสูงส่งกว่านักปราชญ์และโยคีทั้งหลาย  ผู้ที่ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกอยู่เสมอควรเข้าใจว่าเป็นนักบุญโดยสมบูรณ์  กิจกรรมที่ไม่ใช่การอุทิศตนเสียสละซึ่งเกิดขึ้นโดยอุบัติเหตุจะลดน้อยลง  และเขาจะสถิตในความสมบูรณ์บริบูรณ์โดยเร็วอย่างไม่ต้องสงสัย  สาวกผู้บริสุทธิ์ไม่มีโอกาสที่จะตกลงต่ำจริง  เพราะว่าองค์ภควานทรงดูแลสาวกผู้บริสุทธิ์ด้วยตัวพระองค์เอง  ฉะนั้น  ผู้มีปัญญาควรรับเอาวิธีแห่งคริชณะจิตสำนึกมาปฏิบัติโดยตรงและใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขในโลกวัตถุนี้  แล้วจะได้รับรางวัลสูงสุดจากคริชณะในอนาคต